''ایہہ ریڑھی تے کیہ وِکدائے پیا''
''شکرقندی، پسند کریسو؟''
''شکر وی مِٹھا قند وی مِٹھا
ایہہ جوڑ بے جوڑ نہیں؟''
''فارسی راج رہیائے نا ایتھے صدیاں''
''فارسی اُتے عربی راج وی صدیاں دائے،
عربی 'شکر' تے یونی اے
یا دھن سِیر تھناں وِچ بھریا''،
''عربی فارسی اساں تے جاندے کوئی نہیں
'شکر‘ ناں پُرانا ساڈی نَیں دا اے
ڈھل پہاڑاں لنگھ میداناں ونج سمندر رلدی،
چڑھدے آئے بلوان فوجاں گِھن گِھن کے
نیں کوں رانن لئی
سنے جہازاں بُڈدے گئے
کندھی تے اَس بَل ہِیناں دیاں کُلیاں آہیاں،
جد کد چڑھنی کانگ اساں ٹِھل پَینا
اپڑنا وِچکار جدن
لُوں لُوں وِچ تھرتھلّ اچیتی چِھڑ پَینی
عجب ترنگ اچنبھ گلکڑی
آپا بھُل وینا،
ویلا وٹیا
پانی مُلکو مُلک ونڈیجا
نَیں شکر سوکے سُرک گِھدی،
کندھی کندھ تھئی
ہُن کول ہوئیے تاں دھڑ دھڑ کردی ہلدی اے:
''دھیان دھرو
مینڈے ہیٹھاں ہڑھ ہے چروکا ڈکیا پیا
اُبّل لاہ دیسی
جُگاں دی کَھل چڑھائی تُساں دی کچھّوکمّی
ننگ سنگ رَل سِیر سروور ہو ویسو''