''اَرجُو بچیا
ایہہ کیہ پیا کرینا ایں تُوں''
''کیہ، ماسی ستّاں''
بھَیڑا مُونہہ بنا اوہ بولی
''دُدھ وکھرا کر پِینا ایں تُوں،
لپ شکّر دا مگروں پھَکنا ایں
ٹپوسِیاں آل دوالے مار کے،
شکر گھول کے دُدھ پیون لئی
رکھیا جاندا اے
اوہدے توں کیوں جھکنا ایں اَرجُو''
''سچی دساں ماسی ستّاں
جے چَنڈ نہ ماریں تُوں''
''نہیں نہیں دس نا
میں کوئی اُستانی تے نہیں تیری
چنڈاں دا بستہ
لکّ تیرے نال بنھّن آئی''
''چلو، مَنّ لیا،
گل ایہہ ای سچی ماسی ستّاں
ایس بے سواد کٹورے وِچ میں
کیوں اپنی سوادی شکّر دی
مُٹھ گھول گواواں
ایہہ نہیں میتھوں ہوندا
سو کَوڑا گُھٹ کر اندر سَٹناں
ایس رَولے گَولے کَولے نُوں،
پِچھوں کؤڑی جِیبھ رُسّی نُوں
مِٹھا کر مناوناں
تے رَل اوہدے نال نچناں گاوناں''
''وڈیاں والیاں گلاں کرن تُوں
لگ پیا ایں ارجُو بچیا،
کِتھوں سِکھیاں نی''
''تُوں پلّے بنھ چھڈ ایہناں نُوں
پر لنگھے کوئی اخباریا ایہدھروں
کھول نہ اوہنوں سُناویں ستّاں ماسی''
''اوہو، چنڈ بستہ کول نہیں میرے
ایس ویلے''
''چلو پھیر سہی، اسیں مُڑ کے
چھوٹے ہون دی تیاری کرنے آں''