وصیت
جیہڑی ایڈی میں ایمپائر بنائی اے
کلیاں
خالی ہتھیں
دُنیا اُتے گُھکائی اے
محنت عقل تعلقات سبھ گلّاں گلّاں
کرن والی بس اِکو جے
اِک اصول
بس اوسے دی دوہرائی اے اگوں
بُھل جاسو رُل جاسو
پیسہ گُونہہ وچ ڈِگاّ ہووے
مُونہہ نال چُکنا پے جائے چُک لئو
جے اُک گئے تاں مُک گئے
گُونہہ تے اپنا ہوندا ئے اندروں باہر کیتا
پیسہ پرایا ہوندائے باہروں اندر کرنا پیندائے
“رَب پیسہ نہیں “، نہیں ہونا
پر پیسہ رب ضرور جے
شکل بدلدا رہندا اے پر اصل نہیں کدیں بدلدا
مینوں خاب خیال دی ویہل نہیں بیٹا
سانوں سچ تے اوہا اے جو وارا کھاوے