فرید بھنڈار

رات پئی آوندی ساجے

سڑکاں نہراں ہو گئیاں نیں 

لمیاں جھڑیاں لگیاں نیں جدوں اوسے سال دی گل جے

لوک تے بانگاں تے سن

مینوں کھنگ تاپ سی

کم تے جایا جاندا نہیں سی

بگانے پال سانبھ کے بے بے ٹکر جوڑ لیاونا جیہڑا

اوسے نال گزارا ہونا

انج تے سَتیا کوئی نہیں سی پر دل کرنا

اُٹھ مینہہ وچ بنے چلئے

بے بے حال حال پئی پاونی

نکل کے بوہے بہہ رہنا میں 

دل میرا مینہہ نال مینہہ پیا ہونا

ہن رات پئی آوندی جے

میں بیٹھا ویہناں روڑھ چ کنیاں کھیڈدیاں 

کوئی رُڑھدے بھانڈے لیڑے‘ مگر جنانی جاندی

دو بند موٹر نوں دھکدے مولبی سُتھناں کُنجی

میں ویہناں تے ترے کتورے ڈُبدے تردے

وچ وڑ کے میں اک تے جھپ لیا‘ دو نکل گئے

بُک میری وچ کنبے کنبے

مساں اکھاں ای کھلیاں ساسو

میں اندر کھڑیا چلّھے کول بہایا

مونہہ وچ ددھ چوایائے کون لگ پیائے

میں ووہٹی کول چھڈ کے بوہے آ بیٹھاں 

چند نہیں تارے نہیں 

اگ پانی دی کھیڈو ملھو بدلاں اندر

سڑک تے بتی کوئی نہیں گھراں چ کوئی نہیں 

لوء کنیاں وچ پئی لہندی اے کِتلے کِتلے

میں ویہناں تے ترے بال نہ لگے آون پئے روڑھ چیردے

نکیاں دے تے سمجھو موڈھے پانی

وڈیرا دوہیں ہتھیں لالٹین اک سروں اچیری کیتی آوندائے

میں آہناں ایہہ کون نیں 

مینہہ کنی وچ بال سڑک تے راضی ہوندائے

ایہہ نہیں راضی

گواچے ہون نہ کتلے

میں پچھیا ''بابیو کیہڑی گلی دے او''

اکھے ''وھالداراں دی''

مکھے ''ایہہ نال جے

آؤ چھڈ آواں''

اکھے ''نہیں اسیں گھر نہیں جانا- کتورے پورے کر کے جانائے''

مکھے ''دو تے گئے جے''

اکھے ''اوہ تے لبھ گئے نیں اک رہ گیائے''

مکھے ''لبھ گیائے اوہ وی''

''کتھے ای لالہ''

''ایتھے ای کول اے خیریں مہریں ددھ شد پیتاس

لوئے آ کے لے جایو''

''ترے پورے نہ ہوئے اسیں گھر نہیں جا سکدے نا لالہ''

مکھے ''آپنی سوئی جے''

''نہیں باہر دی اے

ڈیوڑھی ساڈی بیٹھی اے جھڑی جدوں دی لگی اے

ماں آہندی اے پورے کرو نہیں تے گھر نہ آیو''

ہن اصل تے میرا آپنا دل ساجے اوہ کتورا رکھاں 

آپنی منزل کر کے

بالاں دی سُن جاپے

میاں توں کتھوں تیری منزل کتھے

بال کتورے نال تاریاں لے گئے

میں ووہٹی نوں پچھناں 

''وھالداراں دی گلی دے نی ایہہ

ماں نوں جاننی ایں؟''

''تے کیہڑا نہیں جاندا- موچن اُدھل آئی نوں''

اکھے ''کیوں پچھنائیں''

''جے کدیں توں جاویں مینوں لے جاویں''

''بلے اکھے اک ویہل تے سو پواڑے

ماندا بندہ کموں کاروں جاوے

نالے بال بچیوں جاوے''

''نہیں ایہہ گل نہیں - اوہ ہے کوئی منزل والی''

''اک واری اُدھل چڑھ بیٹھی اے منزل جیہڑی چڑھناساس''

سوختے نور پیر دے ویلے

مساں میں اٹھنا ای آں تے پکے رنگ دی ہولی جیہی جنانی

ویڑھے آن وڑی اے

رات آلے اوہ بال وی نالے

تارو تار جھڑی اے اونویں‘

گُھٹ ملی اے ووہٹی نوں 

پنجیاں تریہاں دے پیٹے ہونی اے

خورے وڈیری ہووے

اصلوں کول کھلی مینوں آہندی اے:

''حق تے ہا میں راتیں اوسے ویلے آواں''