اِک بھاری اِک سک سڑی
دونویں ادھکھڑ
بِلیاں ونگر
نُور پیر دے ویلے پھاٹک لنگھ آئیاں نیں میرا
سُک سڑی پئی کوڑے والے ڈرم نوں پھولر پھالردی اے
“باہر چلو تسیں کون او”
کاہلی کاہلی کول آن کے بھاری آہندی اے
“کلا ای ایں”
“کیوں”
“اندر آواں”
“کیہ لین، نہیں باہر چلو تسیں باہر”
“ایہنوں ٹوردیاں
میں کلی آواں”
“پُلس نوں فون میں کرناں
پتہ لگ گیائے اگے وی چیزاں گئیاں نیں”
“گل تے سُن نہیں سُننی
کم کر دیساں تیرا”
“کم شم کوئی نہیں ایتھے باہر چلو”
“اسیں سہیلیاں کر دیساں کم تیرا
مرضی ہوئی تاں دیویں کجھ نہ دیویں قسمے”
“باہر باہر”
“سگٹ ای دے اِک لا کے”
“باہر، ایتھے کوئی نہیں پِیندا”
“ٹَیم ای دس چھڈ،”
“باہر، گھڑی نہیں”-
سُک سڑی نے شیشیاں خالی تِن دوائیاں والیاں
چار لفافے خالی سیمنٹ والے
کوڑے وِچوں پھول کے جھولے پا لئے نیں
کاہلی کاہلی نِکل گئیاں نیں دونویں اگے پِچھے ویہندیاں
اِکدوجی نوں اوہلا دیندیاں
نور پِیر دے ویلے