باتاں گھنیاں پئیاں
کُجھ دِلاں وِچ لہہ گئیاں،
جیہڑیاں اگے لتھی بیٹھیاں ہن
اُٹھ کے ٹُر گئیاں ہوسن،
نوِیاں پئیاں سُنیا تے آکھن لگیاں
نہیں ایہہ ہِلجُل اندرلی ساڈی
تُرت تُساں دی سُرتیں سردی،
کوئی چروکی بیٹھی نہیں گئی
پئیاں ہاں سبھ رل اساں گِڑدھا پاؤندیاں
اپنا تُساڈا پل پل رنگ وٹاوندیاں