آپ پُچھے تے تاں
آپ پُچھدا نہیں
لنگر کیڑیاں کولوں ڈُھواندا اے
اُتے لانگری لاوندائے کِرلیاں نوں
لوکاں جوگے مکھانے ای بچنے نیں
جیہڑے کرن والے سوئی پھڑن والے
کدیں گھر ویکھو
کِسے ڈپٹی دا کیہ وجیر دا کیہ
اِک واریں آپ پُچھیا ہئی
گور مِنٹیئے مولبی تدوں ناہے
پرائیویٹ مجاؤر ای آ ہے مِیئیں
موٹیاں وچ اُٹھن بہن ہانیں
مُفت ججاں تھیں قتل چھڈا آونے
گوہلک گھت کے چَٹیاں گوگڑاں تے ہتھ پھیر چھڈنے
بڑا ناں آہیا
ویکھو پچُھدائے کیویں
کوئی آہیا سرگودِھیا پگ آلا
چِرکا رات آیائے
وڈے مِیئیں نوں کیہ آہندائے
"ویہہ ہجار ای میاں جی کول مینڈے
وِچوں پنج میں شِیرنی ونڈنی آ
لوء لگدیاں سار ای
مینوں بِسترا دے"
اوس ویلے دا وِیہہ ہجار سمجھیں
اج دے وِیہہ کروڑ رنگا
ترے وِیہاں دی تے تدوں آہی پَیلی
جیہڑی اج سمجھیں ترے لکھ دی اے
منجی بِسترا مِیئیں وچھا دتائے
ہُن سرگودِھیا پَوے تے پَیا نہ جائے
جدوں آئے ہُنگلاٹ ایہہ نال ہووے
"ہُونہہ ہُونہہ جاگ تے لے"
اوہ ڈَھین لگے
ایہہ ہُونہہ ہُونہہ دا ٹُھمنا دے چاوے
اکھے مَندا نہوں؟
بنے سَوں مخلوق دے نال جا کے
ہار اُٹھ آیا
بُھنجے جا مخلوق دے وچ سُتا
ایدھر ہُن ویکھو
منجی بِسترا سکھنا تکیو سُو
اِکو اِک جو مِیئیں دا جوان پُتر کِتلوں تھکیا آیائے
سِر مُونہہ ولھیٹ کے پے رہیا اے
بندہ مِیئیں دا ویلے سِر پُجیا اے
اِکو ہتھ نال سِر اوہنے وکھ کیتائے
میاں ڈبھ ٹوہے پیسے ویہہ وی نہیں
تِیلی بالدائے
پُتر دا مُونہہ ویہندائے
لوء لگدیاں سار ای پُلس آ گئی
میاں برلیا"پورا وِیہہ ہجار سی کھیسے ایہدے
راتیں جانگلی بَھوندا سی پگ والا
مینوں اوس تے شک جے"
اُٹھ آپ اوہ ساہمنے آن ہویا
اکھے "اوئے ویکھ مینوں مئیوں اوہ تے نہیں
وِیہہ ہجار جے آہ
وِیہہ دا وِیہہ ایہدا ایہدا ناں مَینڈا"
جیویں ہوئی دسی
اُتوں کُھل مخلوق گواہ ہوئی
ٹھانیدار ہا اوپرا آکھن لگا
"اندر آویں نہ میاں جی جھٹ سارا"
بول پیا
"ہتھیں مویاں میں
ہتھیں پُتر دا بکرا کوہیا میں"
اوہو اِک واریں ایہن پُچھیائے
نقد اِک واریں
مُڑ نہ پُچھیو سُو نہ ای دسیو سُو
آہندا ہوسی بئی ویکھیئے کون لڑے
کون ہتھ پھڑے
وگو والی اے قلعے بہار شاہ کول اوتھوں آوناں میں
ساڈے نال نواب نیں، سو مربع کہ ڈُوڈھ سو اے
مینوں جاپیائے جیویں تُوں اوہناں چوں ایں
کسے ویلے بُھلیکھا وی لگ جاندائے
لارِیوں لہہ کے بوجھے میں ہتھ پایائے
بوجھا نال کوئی نہیں
ایہدے آن کے متھا میں ٹیکیائے
باہر نکلیاں
اگے جُتی کوئی نہیں
چُپ وٹی بیٹھائے
اِکواریں دا پُچھیا ڈھیر جاتوس
آہندا ہو سی بئی ویکھیئے، ویکھدا رہو
لَین لگ کے آکھناں روٹی پھڑاں
خیریں مِہریں کوئی لَین وی لگ سکدائے
کل دا اندر نموشیا وڑی بیٹھاں
منگن جوگا وی نہیں
اگلے آہندے نیں کہانیاں پاوندے او