فرید بھنڈار

تِن کل لِکھیاں اِک اِج لکھ دے

آکھن دے نیں

‘اِکو کِیتی آوندائے سٹّھاں ورھیاں توں’،

کُھلی بھاویں کَج لِکھ دے

گل ہے میل دی

مَڑھن مالشاں کِیتے

تن مَن پِیڑ کے کڈھے تیل دی،

گل ہے ہستی وست کرن دی

جگ کُونڈے وِچ دھرو دِھنگان دا ڈنڈا

پِیون پیاون گھوٹ وست دی مستی،

گل ہے ہِت دی

ہِت ہی چِت اچِت ہے،

لِکھی لِکھویندی اے

یاد کرا کے ہوئی ورتی ہونی

کرم بِھچھیندی اے،

نہیں وارے ویہار پروار نُوں 

لِکھی وِچار بنے

اُتھل دا آہر بنے

ہتھلاں ہتھ ہتھیار بنے،

گل ہے عشق ٹَھلن دی

1 - جوڑک= جوڑکار، شاعر-

اندر باہر مَل خلق دا

ویہر وِت دا دلِیا دَلن دی،

اِک اج لِکھی

تِن کل لِکھ دئیں

لَکھاں رنگاں وِچ سَردی

ایہہ اِک گل لِکھ دئیں