کار تے کل پئی آؤندی اے
سال سوا سَو ایہہ تے گل پُرانی اے،
تدوں حکومت بگھی دی جے
اپنی چال لئی سڑکاں پُرانیاں پکیاں کرائیاں
دُور دراڈیاں ٹھاہراں توں لوکیں بگھی ویکھن آوندے نیں
مار سلُوٹ سپاہی ایہنوں چونکو چونک لنگھاوندے نیں،
بگھی وِچ سوار تے کوئی نہیں
کوچ وان وی کوئی نہیں
آپے ای گھوڑے وگیندی
مِتھیاں جاہِیں تے درشن شاہی دیندی اے،
اپنی چال لئی کڈھ گنڈھ سڑکاں نویاں
پِنڈ منڈیاں تے منڈیاں شہر کرائے نیں
شہراں اندر پھیر کے پھیرے
منڈوے منڈیاں ویاہے نیں،
بگھی جُپے نیں گھوڑے نَوں
چار دھروئی اگے
دھگانی پنج پِچھے،
ایہہ قِسماں دی نہیں
کسباں دی ونڈ اے،
گھوڑے جناور آپ دھرو دھگان تے کوئی کریندے نہیں
اوہناں دی سکھلائی ہوندی اے،
چنڈے چُغتّیاں دے
چابک سوار نیں جدی پُشتی
نِکی جیہی چوکھنڈی دے وِچ گھوڑا ترِکھا بھویندے نیں
مہینے ڈیڈھ دے اندر اندر
چابک چنڈ لگام دی ڈِھل کَس نال جناور بندہ بن ویندا اے،
بگھی جُپن لئی دَھون لِفائی کھڑ ویندا اے آن طبیلے آپے
ایتھے وت دھرو دھگان دے کورس پاس کر وکھو وکھرے
گاؤن ٹوپیاں ساز پہن کے
دھروئی دھون نِوائی وگدے
کھوپیاں وِچوں اکھ وی کدیں مٹکیندے نیں،
پِچھے دِھگانی دَھون اکڑائی
سڑک دو پاسیں کھڑیاں ول مُونہہ کر کر دند وکھیندے نیں،
پنجواں آگو سبھ دا پِچھوں اَڈّی انج کھڑکیندا اے
مگرے آوندی خلقت نوں لَت ہُن وجی کہ وجی،
بگھی ولائیتوں آئی اے
گھوڑے تُرکی تازی نیں
چابک سوار نیں رِزق حلالی
پنجے وقت نمازی نیں