جنگل
شام
جناور ان ڈِٹھے
پئے دید مُرادیں لنگھن کولوں
دُوروں کوئی ناں پُکارے مینڈا
''آیا'' کُوک میں اودے ٹُریاں
اوہا واج ہُن پِچھوں پئی اے
ہُن سجئیوں
ہُن کھبئیوں
میں کھلو گیاں اکھیاں میٹ لئیاں نیں
اچیتی سہی ہویائے ایہہ اکھیاں اُتے ہتھ نیں تینڈے
سوچناں توں لہور ترے سو میل تے
کَن وچ آہنی ایں:
''واج ایہہ سنگ دی نہیں؟
ہتھ وی نی ایہہ سنگ دے
کاریگر
ایہناں کھولیائے ساڈے جوگا
ویڑھا رات دا
بُتیوں واہنا''