فرید بھنڈار

بدل بنیا ہٹیائے

ساون دا وٹ اے

عالم مالی باغ پہاڑی تے تلوار چلیندائے

‘‘کیہ ناں جے ایس بُوٹے دا’’

‘‘پہرا سکوپیا’’

‘‘دیسی ناں نہیں کوئی؟’’

‘‘اِکو ای نیں ہُن دیسی ولَیتی’’

‘‘بُوٹا سوہنائے، پتر ویکھو تاج اے ایہدا’’

مُڑھکے نھاتا عالم ہسیائے ‘‘سپ دا پھن اے’’

‘‘رہن کیوں نہیں دیندے’’

میری گل وِچ رُسے ہوئے ترلے نوں ٹوہندا عالم نیڑے ہویائے

‘‘ایہہ ساہ دی بماری ونڈدائے

وڈی تباہی کیتی اے اسلام آباد ایہنے

دوائی وی نہیں کوئی پوہندی

اوتھوں ای بی اُڈیائے تے پِھر گیائے ایتھے

ساڈے کول تے ساہ ای ساہ اے

ایہنوں رکھیئے کہ اوہنوں’’

‘‘پَتراں دا تے کم اے ساہ نوں تازیاں کرنا’’

‘‘جدوں بندے بندے نہیں رہ گئے زہر کمائیاں کردے

پَتر پَتر کیویں رہن ایہہ وی تے سوچو میاں جی’’