فرید بھنڈار

بس وجہ تے كوئی نہیں

میں دسخط نہیں كرنے

میرے عزیز-

(میری عادت نہیں

اپنے نالوں نكیاں دے نال کوڑی گل كرن دی

میری خودی دے شایاں نہیں

پرمجبور آں معافی چاہوناں

تسیں ظالم او-

تسیں خود غرض او۔

تہاڈے كچے فہم تے تہاڈے نفس نوں "میں" دی مایالائی اے-

موت چور ماں كردیندی اے ساری آكڑ-

میں وی سوچ ازادی واسطے لڑدیاں

مہنگی عمر دے چوی سال ونجائے

ماركس، فرائیڈدے آنكس دے دے

وڈیاں وڈیاں یُدھاں وچ آپنا ہاتھی پیلیا

وڈے وڈے كوٹ پرانے

میرے علم تے منطق اگے كیری ہوگئے

ایہہ كاغذ تساں كیہ چا آندائے

سی آئی ڈی دے فائل گواہ نیں

ہر كم وچ تحریك دے میرے دسخط میرےدسخط

سبھ توں پہلاں سبھ توں اُتے

روزی دی پرواہ نہ چنتا گھر دی

ماں ورجدی متاں دیندی ٹر گئی

پرہولی ہولی بال وڈیرے ہوندے گئے

میں اوہناں ول ویكھ ویكھ كے ہوون لگ پیا نكا-

جیہناں پِڑاں وچ آپنی تھاویں

میں كھلیار آیا ساں بالكے

اوتھوں مینوں "نكل باہر" دیاں وجن للكراں

كلیاں ہوواں

تے جسم دوالیوں پترے بُھربھُر جاون

اندر كالا كھان بُڑبُڑے

پھَل پلپلا –

گارز میں دے ہیٹھ كالیے

حالے مینوں كھیڈلین دے كھیڈلین دے-

تہانوں پچھن والا كوئی نہیں

ای سی جی دے پیر تھڑكدے تساں نہیں ڈٹھے

بلڈپریشر دے آلے دے

اكھڑے ساہ سرہاندی تساں سنے نہیں

ایكس رے دی باری راہیں

اگلا جہان تساں نہیں تكیا

شامیں گھر نہ آؤتاں كوئی فكر نہیں كردا

تہاڈے اندر موت جماعت كرائی نہیں نہ

اك گھڑی وچ قید تے آس ازادی دی

اگلی گھڑی مڑآس قیددی

ایہہ رجھ تساں اجے نہیں چكھی –

(تہانوں جیل جاون دے شوق دے رُجھ اے)

میں پنچھی آں

جیہدے شكار دی باراں مہینے كھُل اے –

جسم دے اندر موت منارا

جپھی جیل سپاہئیاں دی

جیہڑی قیداں وچ چكھاوے جھُوٹا كھُل دا

فخر اے مینوں

شرم نہیں كوئی

ماں دی یا د اخیر میرے گل گھتیاں باہاں

فجریں تسبی كركے

میرے سرتے اوہدیاں پھوكاں دی خشبو نے

میریاں ڈولدیاں قدماں نوں

مڑا سلاف دے پكے راہ تے جا چاڑھیا

كاغذاں اندر فوٹو لبھی اے

والد صاحب مرحوم نیں میں آں

عید دا موقع اے

بھولا، بُشرا، رومی ٹوپی

نكے نكے ہتھ دعا لئی چائی بیٹھاں-

دُھكھدیاں چویاں ورھیاں اپرترونكیا شربت

دھودتی گمراہی والی الٹی آپنے كڑتے اتوں

تسیں جوكجھ مینوں جان كے ایتھے آن وڑے او

میں اوہ ہن كوئی نہیں

میں ہن آپنا آپ گواچا لبھ لیائے

میرے گھر مڑسنھاں لاؤ- میں نہ كھُل تہانوں دیساں

میرے گھر مڑسنھاں لاؤ –

میں نہ كُھل تہانوں دیساں

ایڈیٹوریلاں خبراں اندر نت تہاڈے کھُرے نپیساں

میں دی مایا نال ہڑائے تہاڈے ہتھ وڈھا چھوڑساں)

میرے عزیز –

ایہہ كاغذ لے جاؤ

مینوں بڑا افسوس اے

معافی چاہوناںمیں ایہدے تے دسخط نہیں كرسكدا –