لکھاں ورھے پُرانی گل اے
باندر جُون دو پیر کھلو کے منس ہوئی،
رل پتھر گھڑے
بھوئیں واہی
تانبا لوہا گھڑ جِیوکا لوڑوں ودھ اُپایا،
ودھ نُوں سانبھن جیہڑے کھلہارے
ڈاہ کُرسیاں مُڑ چَوپیر ہوئے،
ورھے ہزاراں گُذر گئے نیں
باندر جُون اوہ اجے تائیں
ودھ توں ودھ سہیڑ
ویہار چلیندی اے پئی