لارنس گارڈن
ٹالھیاں دی پئی فلم بناوے روزی اپنے تِھیسس لئی
ٹالھی مُکدی پئی اے سُنیائے،
اوہ آیائے سہجے
لک تہمت
تک اِنج جیویں کِتے ملیا ہووے
کول کھلوتا ویکھی آیائے
مُڑ پچُھیوس “پِچھوں لہور دے او”
“ونڈ جدوکی ہوئی تدوکے ایتھے ای آں
پِچھے بیٹ بیاسے پِنڈ آ”
ہولی دِتی اپنے آپ نوں آہندائے
“ویکھیا، اوہا پانی”
“تُسیں؟”
“پٹی، پِنڈ اے باڈر لاگے”
“پِچھوں؟”
“ایہا پٹی، جِنّی ہوش اے، پِچھلی پِیڑھی”
موڈیوں چدّر لاہی گھاہ وچھائی
لمّا پؤ اے خبرے کِتے اُنیندرا کٹیوس راتیں
“بیٹھو گُھٹ دیواں”
لگدا تے نہیں مالشِیا پر باغ چ کم ایہہ عام اے
“کم اے تہاڈا ایہو؟”
“میں تے ریڑھی لاوناں شمس قاری جی او آر بزاری
مال جیہدا اوہ گیا سعودی
اج دُوا دیہاڑا اے سَکھنا”
میں وِیہہ روپئے دِتے “ایسلے ایہو نیں”
کول کھلوتا ویکھی آیائے
مُڑ چدّر ٹھپ کے موڈھے دھری تے ہتھ ملایوس کھروا بھرواں
“جیوندے رہے تاں گُھٹنا کدیں جرُور اے”
ٹُر گیائے تے روزی آہندی اے
“وِیہاں نال تے روٹی کھا نہیں سکنی”
“بس دا کرایہ داتا صاحب دا ہو جاسی” میں آہناں