سبھ توں دوھیا
سبھ توں سوَلّا
پنج رپیئے توں منجی بِسترا
اینویں نہ بُھلے رہنا
شاوا
پِنڈ تھاں نہیں جے
مسیتاں ائیرکنڈیشن ہو گئیاں نیں
سون وڑو تے ٹھانے فون ٹکا دیندے نیں میانے
شاوا
سچ کِسے نہیں کہنا
ماسی پُھپھی کوئی نہیں ایتھے
کُنڈا جیہدا کھڑکاؤ جا کے
پالے آکڑ جاؤ تے چُوہڑے وی نہیں چکدے
آجاؤ بھر گیا
گھر دا سُکھ تے منجی بسترا
جے گشت آلیاں پوڈر پُڑی برامد کرلی
نہیں عزرائیل سواءوِچ ضامن پَینا
شاوا شاوا
پنج رپیئے پنج رپیئے
روٹی وی آپنی
ٹٹی وی آپنی
منجی بِسترا منجی بِسترا
سوہنیا اِکو کھیس جے تھلے پالئو اُتے پا لئو
بانگاں نال دِنے اُٹھ کھلونا آپے، جیوندے رہو،
ایہہ انٹر کرنٹل نہیں نا،
ممیاں وِچ ٹیم پیس لوا کے آن جگاواں تہانوں
شاوا شاوا
رات دی رات اے بیٹھ کسے نہیں رہنا
دو دو ہو جاؤ
خیریں سلائے ویر میریا مئو قا لگائے
بچن گے اوہ جیہڑے سَون گے دو آہو
کھیس پلیت نہ کر چھڈیو سرکاری
ہور کوئی میرے لیق جے خدمت ہے تے آکھو
پِچھوں لبھدے پِھرو گے کِتھے گیائے منیجر ساڈا
“ہیر آکھدی جوگیا جُھوٹھ بولیں....”
سیرُو بَھجا پیائے
اِدے ہک پاوائے باقی اِٹاں ای نیں
گِنو کِتنے جنے آں اسیں سارے
ویہہ تے پنج پنجی
منجیاں کِتنیاں نیں
چُوہے موئے نا مُشک اے
“....جھوٹھ بولیں کون وِچھڑے یار....”
پنجی ہِک ہو گئے سو ہِک ہو گئے
کِدے وَدائے منیجر گُستان دا اوہ
کُویا اوس دے ہوندیاں کوئی کیوں نہیں
رات کٹنی ہوئی
اوس ویلے تاں غوث کوئی جاپدا ہئی
ہُن لبھ ونجے تاں وی کیہ کرنائے
لِنگاں بھن کے سیرُو تاں کرو پُورے
دفع کروس کہ
گلاں کردیاں سوجھلا ہو ویسی
''....کون وِچھڑے یار ملاوندا ای''
مالک ناہیں
پتی خور وچولائے
گھیر اگیرڑے کرن آلا
شہریں حُکم وچولیاں ہتھ ہوندائے
چابی مُک ونجے مالک بھر دیندائے
پِنڈ ہووے توڑے شہر ہووے
جِتھے مالکی اوتھے وچو لگیری
پنجی ایس مارے سو اوس مارے
دہ ہور ہوسن
پنجی رکھ کے سو اوہنوں دین والے
جیہڑیاں لنگھ گئیاں جیہڑیاں آونیاں نیں
اجدی رات جیہیاں راتاں کروڑ ہوسن
''ہیر آکھدی جوگیا....''