فرید بھنڈار

گلی اَت سَوڑی

اِک ویلے بس اِک ای جی اوتھوں لنگھ سکدا اے

اساں پنج اکہری پال بنا

اندر آئیاں ہاں 

اگے ویکھنیاں

اِک گھر پُرانے دی کندھ اُتے

اوہ گُرمُکھی بول

سُنیا جیہناں دا ہا

پنجے جانُو اسیں گُرمُکھی دیاں

واچ کندھ لِکھی

وارو وار سُناونیاں سُننیاں ہاں:

دال دس ہاں شہر لہور اندر

کِنے بُوہے تے کِنیاں بارِیاں نیں

نالے دس ہاں اوتھوں دِیاں کُل اِٹاں کِنیاں ٹُٹیاں تے کِنیاں ساریاں نیں

نالے دس ہاں اوتھوں دیاں کُل کُھوہِیاں کِنیاں مِٹھیاں تے کِنیاں کھارِیاں نیں

نالے دس ہاں اوتھوں دیاں کُل کُڑیاں کِنیاں ویاہیاں تے کِنیاں کوارِیاں نیں

دال دساں میں شہر لہور اندر لکھاں بُوہے تے لکھاں ای بارِیاں نیں

جیہناں اِٹاں تے دھر گئے پَیر عاشق اوہو ٹُٹیاں تے باقی سارِیاں نیں

جیہناں کُھوہِیاں توں بھرن معشوق پانی اوہو مِٹھیاں تے باقی کھارِیاں نیں

جیہڑیاں بہندیاں اُٹھدیاں نال سجناں اوہو ویاہِیاں تے باقی کوارِیاں نیں

ساڈے ہان دی اِک اوس مکان وِچوں 

سانوں بارِیوں ویکھ ہیٹھ آن ڈھلی

خوش حیران

فون کھول اوہنے ساڈے اگے کیتا

‘‘سِکھ سِنگر’’

وِچوں جنی دی واج، سُریل ترنگ:

حاجی لوک مکے ول جاندے

میرا رانجھن ماہی مکہ

نی میں کملی ہاں،

اگے بول جیہڑے واچے اساں ہُنے،

‘‘میں تے سُنیا اے تہانوں، تاں پتہ لگائے

ساڈی کندھ تے لِکھیا بُلھے شاہ دا اے’’

سہجے لگن لگا

گلی کُھل سروور ہے اَن حدا

پنج تت اساں 

اج مِلنیاں ہاں پہلی وار پئیاں