الہٰی غنچہئ امید بکشا
کتاب مستطاب دربیان حیات کامیاب میاں بھان صاحب مع القاب
المعروف قصہ قلمی داڑھا
تالیف سراپا آداب حاجی چن صاحب سابق ریڈر چھوٹی ججی
ناں مینوں اوہدا میاں بھان ای یاد اے بھائیا
کسے سدیا ہونائے میاں بھان وی کر کے
اوسے جُٹ چوں جِتھے اوہنوں ویہندا ساں میں
روز سویرے سیر کردیاں
جُٹ وِچ بندے وڈے وڈے سن سارے ای کہ
اِک جج رٹائر ہائیکورٹ دا اِک جرنیل رٹائر
اِک پیر وزیر سفیر وی رہ چکیا سی
اِک مِلاں والا دو اخباراں والے
ہور وی ایسے رنگ دے بندے سن کہ ماڑا کیہڑا سی
کِسے تے اوہنوں سدیا ہونائے میاں بھان جیہڑا میرے خیالے پے گیا
میاں مھان جے ہوندا آہندے ناں رحمان سی
سِدھی گل سی
ہو سکدائے جِس سدیا اوہدا نک بند ہووے
آہو سیر کردیاں ٹھنڈ ٹھُنڈ لگ جاندی اے
آپنے ولوں مھان ای آکھیا بھان نِکلیا
انج وی نک بند رہندائے بعضیاں بندیاں دا
پر نک بند ہوندا تے میئیں نوں وی بِئیاں نہ کہندا؟
ایہہ شہر دے لوک پرانے ہین وی کوئی دے
بندہ بھاویں کڈا وڈا ہو جائے
مُنڈ پُنا نہیں چھڈدے
شیخ جھروٹا حاجی لوئی
لوئی تے ہو گئی چلو جھروٹے دا وی کوئی تے مطلب ہونا ای اے
ایہہ بھان بھلا کیہ ہویا
سبحان تے ہو سکدا سی
پر سبحان تے ڈھیر پرانائے
جلیانوالے باگ توں پہلوں والا
ایہہ جلیانوالے باگ نال سبحان دا ٹانکہ ماسٹر ایف ڈی فضل دائے بھائیا
ناواں بارے کھوج دا کیڑائے ایف ڈی
کیہڑی قسم دے ناں کدوں کِس ضلعے دے کیہڑے حِصے اندر چلدے سن
ایہہ اوہنوں پُچھو
ایف ڈی آہندائے بھان تے ہندو ناں اے
ہاں سبحان توں وگڑ کے بھان تے ہو سکدائے پر ہُن مشکل اے
دو سبحان تے مارے گئے سن جلیانوالے باغ دے موقعے
اِک باگ وِچ امبرسر وساکھی ویکھن آیا جلسہ سُنن وڑ گیا
دُوجا اگلے دِن جد ہیرا منڈی چونک چ گولی چلی اے
لہور امبرسر گجرانوالے پھیر سبھان نہیں ہوئے
ایف ڈی آپ تے فضل دین اے
فضل تخلص رکھیا ہویائے شاعری بھاویں کوئی نہیں کردا
اکھے ناں لُکاونا نہیں میں آپنا نہ ای وٹاونا جے-
چلو بھان دے مطلب نوں اسیں چونائے
سیر دے جُٹ چوں کِسے بولیا چیتے رہ گیا
جُٹ والے اوہ سارے ای بندے اِکو ہان سن
میاں بھان ای چھوٹا سی وِچ
ایہنے کدیں گُھٹنا پایا ہووے
کدیں نِکر پائی ہووے
دھوتی وی مینوں اکواریں یاد اے
چار خانیاں والی
باقی جُٹ اوہو عام سیر دے کپڑے
کُجھ پکے سلوار اچکنی
کُجھ پکے پتلونی
پر میاں بھان وِچوں وکھرا ہوندا لگدا پھیر وی وِچوں ای سی
اوہ جُٹ وی ٹُٹ گیا
جُٹاں تے اکثر ٹُٹنا ہویا
اِک اِک کر کے گئے پرانے بندے کیا دَور سی
میئیں بھان نوں مُڑ میں باگ نہیں ڈٹھا
ہاں ہور تھاواں تے
جلسیاں وِچ مشاعریاں وِچ
دفتر کِسے کدیں آوندیاں جاندیاں
جدوں ویکھیا فرق ضروری ہونا کوئی
وڈا فرق تے اوسے دن سی
اوس دن اوہ نا ساڈے سٹاپ تے ویگن پیا اُڈیکے
چِٹے وال ملائی تے قلمی داڑھا
قلمی داڑھا شہر والے ای کہندے نیں بھائیا
ایہناں دیاں بس پُٹھیاں ای ہوندیاں نیں
قلمی شورا آہندے نی جیہڑا ہووے شورا تے قلم چلائی آوے
قلمی داڑھا ٹھوڈی مُنی ہووے تے باقی داڑھی ہووے، دسو
حالاں قلمی تے ہوندائے اوہ جیہدا بی نہ ہووے
پرانیاں گوریاں دیاں تصویراں وِچ ای ویکھیائے بُہتا
ساڈا فیشن عام تے کوئی نہیں
مینوں اچنبھا گل نہیں لگی چِٹے وال ملائی نہ قلمی داڑھا
ہاں ایہہ میں سوچاں
ایہہ ایتھے کیہ پیا کردائے
کتھے میاں بھان تے کتھے ویگن
نالے ساڈے گوانڈھ اوہ رہندا ای نہیں سی
خورے کتے رہ گیا ہووے پرانا بھائیا
ویکھن آ گیا ہووے پرانا محلہ
بھئی کیہ کجھ بدل گیائے
پِچھلیاں اگلیاں سڑکاں مِل جو گئیاں نیں
نویاں راہواں تھانیں
پہلوں وی جدوں میئیں بھان نوں ڈِٹھائے
مینوں ہمیشاں لگائے ساڈی جان پچھان جیہی ہے پرانی کوئی
پر نہ اوہ مینوں مِلنا چاہوندائے نہ میں اوہنوں
پتہ نہیں ایہہ کیہ گل سی
ہوندائے بعضے ویلے
اوس دیہاڑے بس سٹاپ تے ویکھیا
پھیر ہور وی کئیاں موقعیاں اُتے اونویں ای ویکھیا
اِکدن چڑیا گھر دے کھوکھے اُتے چاء پیا پِیوے پرچ چ پا پا
میں سمجھ گیا
کاروباری سامی اے وڈی
ہن کاروبار اولاد نوں دے کے آپ تماشا ویہندا پھردائے
دِل کیتا تے ویگن چڑھ گئے
دِل کیتا تے وڈے ہوٹل چھڈ کے چڑیا گھر دے کھوکھے اُتے آ گئے
ایہو جیہے وی زِندہ دل نیں
ایہہ نہیں ہو سکدا بھئی کاروبار ای بہہ گیا ہووے
کیوں اوہدے مونہہ تے کوئی اداسی دِسی کدے نہیں، نہ مجبوری
چِٹے مکھن وال
مونہہ پر اونویں ای سرخ سفید کہ
اگے نالوں وی لہہ لہہ کردا
کشمیری ہونائے اندر شہر دا
سرخ سفید تے رائیں وی ہو جاندے نیں بعضے ککے زئی وی
سارے ای میئیں اکھوا لیندے نیں
وڈا بندہ کِسے وی ذات دا ہووے میاں ای ہوندا سی کہ
ایہہ وڈیاں جوڑاں دا سانجھا کھاتا ہوندا سی “میاں” سمجھو
ویگن آئی تے میں نہ چڑھیا اوس دیہاڑے
پتہ نہیں کیوں
میں میئیں بھان نال اکو سیٹ تے بہنا نہیں سی چاہوندا خورے
میرا خیال اے اوہ وی نہیں سی چاہوندا ہونا
کیئیں واریں ایویں ہویا
اوہنے چڑھ جانا
میں چڑھن دی کردیاں کردیاں پِچھے رہ جانا
کئیاں دِناں پِچھوں اِک دِن بھائیا ویگن چڑھناں میں
تے میاں بھان نہ اگے ای بیٹھا ہووے ساہمنی سیٹ تے، دسو
گوڈیاں چ گوڈے وڑ گئے، ہونا کیہ سی
شُکرے کالی عینک لائی ہوئی ساسو
اِکدوجے نوں ویکھ کے وی اسیں ویکھیا کوئی نہ
پوری داڑھی چِٹی چمکے
ایہہ نہیں بھئیقلمی داڑھے کالی ٹھوڈی بھر لئی ہووے
کِتھے، قلماں اصلوں صاف تے داڑھی ہیٹھوں شُروع ہووے پئی ہڑباں اُتوں
بانکی
لکے کبوتر ورگی
فرنچ کٹ نہ پوری سعودی
وِچ وِچ، سمجھو آپنے رنگ دی وکھری
مُونہہ سُرخ سفید اُتے کالی عینک چِٹے کھڑ کھڑ کردے کپڑے
منٹو پارک اوئے پُترا اِکو
میئیں بھان نے کڑ کڑ کردا دساں دا نوٹ پھڑایا
سیر کرن ہن منٹو پارک ایہہ جاندائے
پر گارڈن ٹاؤن ڈیفنس جِتھے وی رہندائے
سیر کرن دیاں تھوڑیاں تھاواں نیں
نویں پارک نیں جے ہُن لارنس نہیں سُو جانا
نہیں شہر پرانی جائداد ہونی اے چوکھی
اوتھے فُٹ کروڑاں دے نیں
منٹو پارک جُٹ پرانا ہونائے
پر کیہڑے رہ گئے ہونے نیں ہُن اوس ویلے دے
کِتے ہیرا منڈی میاں بھان نہ جاندا ہووے
دِن ویلے پر آہو کیوں نہیں
سنیائے وڈے لوک پرانے دِنے ای جاندے سن کہ
تے شاماں پین توں پہلوں پہلوں نِکل آوندے سن
پر میئیں بھان نوں بھائیاتھوڑ کاہدی اے
جیہنوں جتھے چاہوے بلا نہیں سکدا ہونا؟
پر شوق شوق ای ہوندائے بھائیا
ایویں ایہنوں ہیرا منڈی واڑی آونائیں
خورے پیشی شاہی مسجد پڑھدا ہووے
ہُجکا اِکدم بریک دا
پھیر ٹُر پئی ویگن
“گولی چلدی پئی اگے بنک دے”
ٹھاہ ٹھاہ ہوئی پھیر تڑ تڑ تڑ تڑ
“ڈاکہ پیندائے پیا”
اِک جین جیکٹ والا مُنڈا کالی عینک لائی کندھ نال کنڈ گھسائی اگیرے ہوندا
گولی چلائی جاوے
فِلم دی شوٹنگ جیویں
گلیاں وِچوں بھیڑ کھلوتی ویکھے پئی
میاں بھان کُوکیا
اوئے حرامیو موڑو گڈی روکو بد دیو تخمو کڈھو بھجا کے کیوں نہیں کڈھدے
اوئے کیہ ہو گیائے دَلّے گلی چوں کیوں نہیں واڑ کے کڈھدے
اوئے روک خبیث دئیے نسلے اوئے بھجاوندا کیوں نہیں لتاں سوں گئیاں نی- شورا، کمینہ جاہل
اوئے بابا جی چُپ کر کے بہہ جاؤ رب دا ناں جے
نہیں تے لہہ جاؤ
اوہدھر گولی چلن ڈیہی اے ایہدھر گاہلاں چھڈی آوندے او
ساڈی جان نہیں؟ روز دا کم اے ساڈا
چڑھ گیا سٹیج تے میاں بھان کہ
“بابا جی بابا جی کیا لگا رکھی ہے تُم نے
ہوش میں ہو
یہ بیس افراد تُمہاری ذمے داری ہیں
ہم دیکھیں گے جو بال بھی بیکا ہوا کسی کا
بابا جی باباجی
کھیل بنا رکھا ہے مُلک و قوم کو
سبھ تُمہارے بھائی بند ہیں
ایک ہی تھیلی کے سبھ چٹے بٹے ہو تم
گولی چلانے والے بھی اور تم بھی
یرغمال بنا رکھا ہے پوری قوم کو
ان کی خاطر مُلک بنایا تھا یہ ہم نے
ان کے لئے قربانیاں دی گئی تھیں جان و مال کی
عصمتیں لٹوائی گئی تھیں
وقت آنے والا ہے اب برداشت نہیں یہ کیا جائیگا
بابا جی بابا جی
کیا سمجھ رکھا ہے تم نے”
کنڈکٹر چھوہر ڈرئیور آپ دھیانے بیٹھے رہے
نہ اوہناں گڈی بھجائی نہ ای روکی موڑی
گولی والا چوک لنگھ گیا
اگلا لنگھ گیا
سٹاپ آ گیا میرا
اوہدے گوڈے نال جڑیا گوڈا ہور ہور جیہا لگے
لگے میاں بھان نہ کردا ایہہ تے خورے میں کر دیندا
تھوڑا جیہا اگیرے گیاں تے پھیر سوچناں
ایہہ اوسے داکم سی-