‘‘پِیڑ اے کھبی لت وِچ
اُتوں تھلے تائیں
ٹُریا نہیں جاندا’’
‘‘ٹُرے وی او کدے
مسِیتے گھٹ ای گئے او
پر سجا اگیر کریندے آئے او
گئے اوہ جِتھاں کِتھاں وی’’
‘‘پچُھیائے پَیراں نوں
اوہ تاں ایہا دسیندے نیں
سج کھب دی گل کوئی نہیں
نہ کوئی اگڑ پِچھڑ دی
آہی ناہی جے چال اساڈی
پندھ سنبھال وی ایہا جے’’