اساں پکیاں جیٹھ دے آوے
فصِیلے ٹُھکن لئی
چڑھ اِک سِر دوئی اُچیری،
شاماں ویلے روز ہنیری آوندی اے
لنگھ جاندی اے گاوندی گیت پِنڈورے
اج دِل اوہدے کیہ آئی
تک اساڈی ڈھیری دوالے بھون لگی
جاپے لئیاں گُھمر کلاوے
’پے گہنے جیہناں داج بنایا
کِتھے گئے نی ماپے‘
مِل اِک اِک نوں پائیوس کِکلی،
ہس رو کھول دِتی
اساں آپے باندھ اٹیری
واء چکھ واء ہوئیاں