فرید بھنڈار

(1)

ٹوہ ساڈی ایہہ آہی وئی انگریز راج دے آون نال کیہ رنگ بنیا لوک رِیتل سلیکھ دا- پڑھت پڑچول منگدی آہی ایہہ ٹوہ- سو سوچیا ویکھنے آں اوہ جوڑک اوس ویلے دے جیہناں دا چرچا گھنا اے- مولوی غلام رسول نیں اوہناں وِچ اِک- اوہناں دی لِکھی داستان امیر حمزہ دی، قصہ یوسف زلیخا دا پڑھیا- اِک تھاں منصور دی گل وی کیتی اے اوہناں - حیرانی ہوئی کیہ جوڑ اے مولوی صاحب دی سوچ دا منصور نال- منصور دا ناں تے سارے لوک ریتل جوڑک لیندے نیں - پر مولوی صاحب دا تے مہاڑ ای ہور اے- ویکھیا تے مولوی صاحب نے پڑدا وی پایا اے منصور تے- جیہڑا اوہناں نُوں وارے اے، اکھے اوہ وحدت الوجودی نہیں - وحدت الشہودی اے- ایس گل توں سوچیا، منصور بارے پتہ تے کرئیے ہور- لُوئی ماسِینیوں دی لِکھی منصور دی جِیون کتھا پئی آہی منٹگمری ہال وِچ جمخانہ کلب دی تھاں بنی لائبریری وِچ- اوہ اساں پھرولی- پتہ لگا جو منصور دے اناالحق آکھن دے پِچھے اوہدی اوس ویلے دے چالُو ویہار دی نفی آہی-

سو مولوی غلام رسول دی آہی تے منصور دی ناہی نے رل کے الفو پیرنی دی وار لکھوائی-

(2)

الفو پیرنی دی وار وِچ آئیاں کئیں نِکیاں نِکیاں گلاں بارے پچُھاں اُگھڑدِیاں نیں - کھیال ٹُریا اے وارکاراں دی باگھی دھمال توں - باگھی تے دھمال دو رنگ نیں نِرت دے- باگھی بگھیلا جُون دا نچ اے- شیر چترے وی نچدے نیں - شیر ڈاڈھ تے زوراوری حاکمی سرداری دا نشان بنیا- حاکم سردار ”سِنگھ“ وی اکھوائے، شِینہہ- پر اوہ ویلا وی آیا جدوں ماڑیاں کمیریاں راہکاں ستارھویں صدی اے انتلے پَونے وِچ مغل شاہی دی نابری دھاری- شینہاں دی سکت ماڑیاں دی ویہر نال آ جُڑی- نابر راہک کمیر ”سِنگھ“ ہو گئے-

سو باگھی نِرت زوراوری تے حاکمی دا رُوپ نہیں، دبیلاں دی ویہر دا سرُوپ اے- ”الفو پیرنی“ دے وارکاراں دی باگھی ایہو اے-

دھمال وی نِرت دا رنگ اے- مَل ویہار دی چال توں انکاری تِھیون دی فقیری ترنگ- باگھی تے بھاگی دا میل سببوں ای ہے- پر ایہہ سبب خلق دی ویہار نابری پاروں ای بنیا ہے- ایہدا ویروا الفو پیرنی کریندی اے سن 1900 وِچ بھاگی دے تکیئے آ کے-