فرید بھنڈار

دال دِل دریا سمندر، کون دِیاں جانے ہُو

وِچے بیڑے وِچے جھیرے وِچے ونجھ مہانے ہُو

چوداں طبق دِلے دے اندر عشق تنبو ونج تانے ہُو

دِل دا محرم ہووے باہُو سوئی رب پچھانے ہُو

گل دِلاں دی پئی ہوندی اے ایتھے- کیہ نیں دِل، جِیاں دی پوہ اتے سُرت-

پر دال آہندا اے کیہڑے دِل؟ میں پاند ہاں سطر دا، گل میرے توں ٹورو تاں پتہ لگے جے- ویکھو نا میں دال ہی دِل ہاں، دال ہی دریا- سمندر وِچ رلے نیں جاں دریا تاں میں دال ای وِچکار ہویاں، شوہ سمندر دا-

میں ای دال ہاں رنگ رنگ دی جیہڑی پکاندیاں کھاندیاں تُساں آئیاں ہو- ثبُوتے مانہہ ثبُوتے چھولے دلِیجے تاں دال بنی مانہہ چھولیاں دی- سو ایتھے گل دلِیجیاں دِلاں دی پئی ہوندی اے- کون دلیندا اے؟ پہلوں چکیاں آہیاں ہتھاں نال چلدیاں، مُڑ چَکّے مشینی آندے مَل ویہار نے-

دلن کوئی اج نہیں ٹُریا، جُگاں دی کار اے- ایسے کار چوں مَل ویہاریاں جاتی ونڈ کڈھی تے کرنہاراں نُوں دلت بنایا تے آپ باہمن کھتری ہو کیتی اوہناں دی کھادی-

دَلے دِل ای نیں جیہڑے رل دریا ہو وَگے نیں - بھوئیں وتری ہے جیہناں، وت سمندر تھئے نیں - گھنیئر ہو ورھے نیں - بیڑے ٹھیلے نیں اپنے اندر- اندر ایہہ گھن پرتا ہے- وِچے ای جھیرے نیں، ٹوئے ڈُونگھے، تے بریتے جیہڑے توڑ کے دو کریندے نیں دریاواں نُوں، تے کُجھ پندھ کرنا پوندا اوہناں نُوں مُڑ اِک تھیون لئی- تے وِچے دُھر دھرتیوں اُسرے سومے وی نیں، چوہے- وِچے ونجھ نیں، وانس لمیرے، مہانیاں دے ہتھ ہو ویندے نیں جیہڑے- کرنہاراں دے انگ ای نیں وانس- دِل دریاواں دی اہاتھ نُوں ٹوہ ہاتھ کریندے نیں تے بیڑیاں دا مہاڑ راس تھی ویندا اے- اوہناں دی ٹور سواہری ہو جاندی اے- پر ایہہ دَلے دِل گُنگے ڈورے نہیں - ایہناں دے وگ نُوں مَل ویہار اپنا ٹورا تے بنائی آیا اے جُگاں تِھیں پر ایہہ کپّر وی بندے آئے نیں گھڑیو گھڑی، مَل نُوں گُھمن گھیر وِچ ول کے مُکاون کیتے- ایہناں دِلاں دی کرنی نُوں کون جاندے نیں، بُلھے شاہی کون، بے شناختے، بے مَل، ان گِنے مِنے، جیہڑے ہر کوئی نیں - ایہہ کون ای نیں جیہناں دے اندر کُل ہوند اِک ہو ویندی اے- ستے زمیناں تے ستے انبر- (ست چھے توں اگلا ہندسہ نہیں - ست اگِنت ہے- ست سچ جو ہویا، دان، ستیا قُدرت دی-)

ایہناں اگِنت اَہاتھاں وِچوں ای عشق اُسریا ہے، تے ایہناں وِچ ای ڈیرا ہے اوہدا- عشق کیہ ہے، لِو لگن، جُڑت دی تانگھ- اِک تھی کے تروڑاں نُوں جوڑن والی ترنگ، مَل نُوں اصلوں میٹن دا اُدم-

ایہہ کون محرم نیں - دلیاں دِلاں دی جُگو جُگ کیتی دے جانُو- تے کون ہوون ای رب سیانن ہے، کُل اِکائی مانن- کُل اِکائی وی کون ہوئیاں نُوں ای سیاندی ماندی ہے، اوہناں دے تت نُوں پالدی ساردی ہے-