فرید بھنڈار

وار کرے نروار سیانی دَسّے پئی

وار تے ورتن ہے

ایانی بُجھے پئی

کرنی جَرنی ہتھاں پیراں دی

پانی بھریندے

بِیں گھتیندے

دِیوے دھریندے ہتھ

جَھل چِریندے

تھل گہیندے

لیہے وگیندے پیر

ایہہ جَگ اُسار گئے

مَل بَدھیاں دے قلعے مُعلّے

دھرو وِدھیاں دے شہر

وَیری اپنے جم پال کے تخت بہالے کَنڈیں

آپ کھلو گئے پہریاں تے گل گھت لِنگاں دے ہار

دِلیں بزار پئے

وار کرے نروار کیویں

ایانی پُچھے پئی

وار تے وِسرن ہے

کِیتا اپنا آڑھتیاں دی لاہ ڈیوڑھی

بھرن اوہناں دا کِیتا

وار تے وِچھڑن ہے

جی دا جی توں 

تن دا من توں 

کھڑے تے کیہڑے دوار کَھڑے ہُن وار، لنگاریا جاوے سِیتا-

وار آہندی ہے جھیڑا سُن کے

مینڈی بُجھ1 ہے وِچھڑن وِچ ملاون

وِسرن وِچ چِتاوَن

گُجھ سیارو کُھل ہے جنی کھنی نوں 

ہڈاں اندر داغ بُجھائے لیکھ جیہڑے اجیارو

وار آہندی ہے

جنی کھنی نوں تُل2 ہے مینڈی

1. بُجھ:  بُجھارت دا جواب، بُجھن
2. تُل:چُک، (کِسے شے نوں اُپر چاون لئی تھلے کوئی چُک، آسرا، اڑیس بنا کے دبا پاون نوں تُل دیون آکھدے نیں)