سرگھی باغ بَھوندیاں
چڑی اک آ نہ بیٹھی موڈھے تے
سوچم سٹ سُت لگی ہوسی
اُڈ گئی
نہیں ایہ تے چنگی بھلی اے
ذرا اگیرے گئیم اوہ مُڑ آ لتّھی اے
واء ورگی اوہدے چنبیاں دی پکڑ وی سہی مینوں ہوون لگ پئی
کوئی گل پئی کردی اے
سُلیمان دا ویلا تے نہیں
پر چِڑی وی نویں زمانے دی اے
اک بولی نوں دُوجی کر کے سنن سناون والی متے مشین لوا آئی ہووے
"تینوں ڈر نہیں لگدا؟"
"کاہدا؟"
"جے پھڑ بُھن میں کھا جاواں تے"
"کھا جا،
جو میں لَین آئی آں
اوہ مُڑ تینوں دیساں کیویں"
"لین توں آئی ایں
دیسیں مینوں
ایہہ کیہ گل ہوئی"
"سودا گھننائے مُل نہوں دیندا؟"
"ہٹّی سمجھ کے آن چڑھی ایں موڈھے میرے؟"
"نہیں،
ٹُردا رُکھ جان کے"
جھٹ دا جھٹ انج لگا
دو پاسیں کھلے رُکھ وی ٹُردے پئے نیں نال ای
جیویں یار پُرانے ہوون
لوء لگن لگی
اوہ اُڈ گئی
چنبے: پنجے-