فرید بھنڈار

تُوں آیا اے میں پایا ہے

ابراہیم چا چِخا سٹائیو

زکرئیے سر کلوتر دھرائیو

یوسف ہٹّو ہٹّ وکائیو

کہہ سانوں کیہ لے آیا ہے

کیوں عشق اساں تے آیا ہے

تُوں آیا اے میں پایا ہے

شیخ صنعانوں خُوک چرائیو

شَمَّس دی کھل اُلٹ لہائیو

سُولی تے منصور چڑھائیو

کر ہتھ ہُن میں ول دھایا ہے

کافی دے ایہہ پہلے دو بند سانُوں رِیتل وار دیاں کُجھ اَوسراں ول پھیرا پوا کے عشق دی آہی ناہی دے رنگ چِتاوندے نیں تے وت تریجے چوتھے بند وچ عشق حاضر ویلے وچ سانُوں مِلدا اے-

کر ہتھ ہُن میں ول دھایا اے

عشق اپنے راہ ول سینتر وی کردا اے ہتھ نال تے مَل ویہاری سُرت نال ہتھ وی کریندا اے، داء دَپّا لا کے ٹکردا اے اوہنوں -

پہلوں چوتھا (انتلا) بند ویکھیئے کیونجو ایہدے وچ دس پیندی اے عشق ہے کیہ-

کیوں عشق اساں تے آیا ہے

تُوں آیا اے میں پایا ہے

بُلھا شَوہ دے کارن کرئیے

تن بھٹھی من آہرن کرئیے

پریم ہتھوڑا مارن کرئیے

لوہا اگ پگھرایا ہے

کیوں آیا ہے عشق اساں تے، اساتھے، ساڈے کول ساڈے اندر- ''کیوں'' سانُوں عشق دی کار سمجھاوندا اے، تے عشق دی کار دی سمجھ عشق دی سُنجان ہے- عشق دی کار کیہ ہے، تُوں دا آون- تے تُوں دے آون نال ای میں اپنے آپ نُوں پاوندی ہے- اپنا کم سُنجاندی ہے- یا آکھو تُوں دے اندر اُتارے نال ای میں دا اپنے تت نال میل تھیندا اے-

''میں'' جُگاں دی جَگ تے آئی ہوئی اے- منس جُون لکھاں ورھیاں دا پَینڈا کردی آئی اے- اہوندوں ہوند بنی اے- ہوند بنن دی کار امُک ہے- پلو پل اہوند مان کے ای ہوند بندی اے-

جیون آہر دا مُڈھ تے جِیوکے دی بھال ہے- ایس بھال کیہیاں کیہیاں جُڑتاں اَجُڑتاں وچوں لنگھایا اے منس جُون نُوں - اِک ویلا آیا جدوں منس جُون دی کرنی جیہڑی سوما ہا اوہدے کُل نال مِلن دا، مِل کے کُل نال اِک ہوون دا، غیر تھی گئی- کرنی وسیلہ بن گئی کُل نالوں تے اپنے آپ نالوں وِجوگ دا- ایہہ کیوں تھیا تے کیویں، ایہہ وار دا نتارا ای سمجھاوندا اے سانُوں - جھات گھننے آں وار نُوں -

جدوں منس جُون رُت تے دھرت دی دِتی سہولت پاروں دیہاڑ دی لوڑوں ودھ اُپج کرن لگ پئی تے ایس ودھ اُپجی نُوں سانبھن لئی تے لوڑ سِر ورتن ورتاون لئی اُپجاونہاراں وچوں ای اِک ڈھانی اُسری، جیہڑی اُپجاون دی کاروں وکھری تھئی- ایس ڈھانی نے ودھ اُپجی نُوں ای اپنا جیوکا بنا گھدا، تے اُپجاونہاراں نُوں اپنا ادھین بناون لئی نویں سوچ گھڑ ورتائی- تے ادِھیناں نُوں ایس سوچ دی باندھ وچ رکھن دے وسیلے وی کڈھے، جُوہ بندی، قوم بندی تے راجکاری دے اُسرگّے سارے-

سانبھن ہار تے اُپج نُوں اپنی مَل بنا کے اُپجاونہاراں نُوں وکھرا کر اپنی کرنی نُوں غیر بنا ای بیٹھے آہے- اوہناں دے چلائے ورتارے نے اُپجاونہاراں نُوں وی اپنی کرنی دا غیر تھیون سہی کرایا- اوہناں دی کیتی اُپج اوہناں دی تے رہی کوئی نہ- اوہناں نُوں دباون تے ادھینی دا تورا تُراون دا وسیلہ بن گئی-

وار دسیندی اے جو اُپجاونہاراں اندر اپنے نال ہوئے ایس دھرو دی رڑک سردی آئی- ویلے نال ایس رڑک نے نابری دا رُوپ دھاریا- مل وانی نال بِھڑ کے اوہناں غیر ہوئی کیتی نُوں مُڑ اپنا کیتا- اوہ اپنے ست نال اِک تھئے- اُپجاونہاراں دی ریت وچ ایسے آہر دا ناں ای عشق ہے-

اُپجاونہاراں دی نابری دے اُبھار نُوں سانبھن ہار دباوندے آئے نیں - بُلھے شاہ دے ویلے وی ایہہ اُبھار اُبھریا- اوہ آپ ایس اُبھار وچ رلے، اپنی جوڑکاری نُوں وسیلہ بنایا اُبھار نُوں پکیرا کرن تے پسارن دا-

بُلھا شوہ دے کارن کرئیے

شوہ اپنا تت اے، جیہڑا تُوں دے آون نال ای سہی تھیا اے- ہُن ایہدے کارن کرن ای جیون ہے-

اتھاں کارن لفظ گوہ گوچرا ہے- کارن کِسے کم دا سبب وی ہے تے اوہدا مُول وی- جیہڑے کم ایتھے گنے گئے نیں اوہ شوہ واسطے نیں تے شوہ دا مُول وی نیں - تت لئی نیں تے تت دی سار وی نیں اوہدی جڑھ وی پروار وی- جیویں واء پانی رُکھ لئی نیں تے آپ ای رُکھ دی ہوند وی نیں - ایہہ کم کیہ نیں، تن نُوں بھٹھی بنا کے من نُوں آہرن بناون تے دُوئی ورتارے وچ لوہا ہوئی ہوند نُوں عشق دی اگ وچ گال کے مُڑ گھڑ سارن- ہتھوڑا مار کے ای کوئی شے گھڑی جاندی اے پر ایتھے ہتھوڑا پریم ہے- ایہدی مار سٹ نہیں ہے پیار دی چھوہ ہے- ایہہ انہت ناد دا وجن ہے-

شوہ دا کارن تے اِکائی ای ہے- قُدرت دی اِکائی وچوں بندہ جُون سری- پوند ایہہ وی اِکائی وچ ای رہی، منس دی کرنی قُدرت دی کرنی نال اِک آہی-

وت ایس سہج ورتارے وچ پاڑ پیا مَل وانی نال، تے دُوئی اگیرے آئی- میں تُوں دی اِکائی میں تُوں دا ٹکرا بن گیا-

کافی اِکائی نُوں مُڑ پئی ماندی اے، سہج ورتارے نُوں نویں سِریوں ساج کے-

ہُن تریجا بند ویکھیئے

جِس گھر وچ تیرا پھیر ہویا

سو جل بل کولہ ڈھیر ہویا

جد راکھ اُڈی تد سیر ہویا

کر جِس گل دا سدھرایا ہے

عشق نال گل پئی ہوندی اے- جیہڑے گھر گیوں اوہ سڑ کے سواہ ہویا- تاں تیری تسلا ہوئی- کیہ کرنا چاہونا ایں تُوں - عشق آہندا اے ایہو ای، دُوئی دی اُساری ہستی نُوں ساڑ سواہ کر کے منس جُون نُوں نویں سِریوں سارن، اِکائی راہیں، اِکائی نُوں ای مُڑ جیون ورتارا بناون، ہور کیہ-

اخیرلی سطر وچ جوڑکار اپنے آپ نُوں (تے پڑھنہاراں نُوں) آکھدا اے- کر اوہ ہُن جیہدا ایہہ عشق سدھرایا ہے- جیہنوں کرن (عمل وچ لیاون) تانگھدا اے عشق- انتلے بند وِچ اوہ کر دِتی گئی اے- یا سُجھا دِتی گئی اے کِنج کرنی اے-