کَھبُوا وے کَھبیا
بَھلا آہر تُدھ اپنے جوگا لبھیا،
پُٹھ ہو جمیؤں سَجے دا
اوہدا سدا سہائیتی ہویوں،
منڈپ تانے تُوسے بھورے
ڈاہیاں منڈیاں
گُنبذ منار اُسارے،
جِتنا پروکھے کیتا ہویوں
ادھ پچدھا پَون سوایا
جتنا رَلایوس رَلیوں،
کیہ آکھیئے تینوں واہِیاں جِیہناں گَڈ گاہِیاں
وے کَھبیا
گھال دا کَت لگا ہے تینوں
اُٹھ قلم ہو چھیک مال دے حاضر لیکھے
کال سواہری لَوح صفا تے
لِکھ ہُن غیب دی وار