فرید بھنڈار

]وستی- حویلی پِیر غفیر شاہ عالی مقام دی- ادھکڑ لِف کے سردل چھوہندا اے- سگھر وی اونویں کریندا اے- ادھکڑ دربان نُوں پاسے کھڑ کُجھ دسدا اے- تے دوئے اندر لنگھ ویندے نیں - وڈے تھڑے تے تخت اے پِیر عالی مقام دا- نال تھلے مُنشی بیٹھا توِیت لِکھدا اے- چار ہور وی بندے بیٹھے نیں - ایہہ وی رل گئے نیں - پِیر غفیر آئے نیں - کالا چوغہ نیلی تہمتی تے چِٹی پگ- لوک اُٹھے نیں - پِیر دی سینتر نال سارے بہہ گئے نیں [

چَونہاں وِچوں اِک (کھلو کے)- اسیں چارے حضور دی بیعت واسطے حاضر ہوئے آں -

(چارے وارو واری اگیرے ہوندے نیں - پِیر صاحب دست مبارک پھڑا کے کُجھ پڑھاوندے نیں - چارے وارو وار نقد نیاز اگے دھریندے نیں - پِیر صاحب ہتھ چاء دُعا پڑھدے نیں تے وت)

پِیر:     تابعداری، ہر پل تابعداری- کوئی رَولا نہیں - کوئی وی تُھڑ تِھڑک ہووے ایتھے آؤ- اُپا ہو ویسی انشااللہ تعالےٰ- چارے پَیر چھوہ لِف سلامدے ٹُر گئے نیں - (ادھکڑ پَیر چُمدا اے)

پِیر:     آؤ شیخ کانُھو گو

شیخ:    سرکار عالی مقام، ایس لاکھی جنگل بَھوندے نُوں آندا اے حضُوری وِچ- بے اولادا اے ست ورھے ہوئے نیں ویاہ نُوں - میں دسیاسُ کوئی دوا دارُو نہیں کم آونا- توِیت پی سرکاری- (سگھر نُوں) دس وئی اپنا ناں

سگھر: میں دیال داس آں سرکار عالی مقام

شیخ:    آکھیوس میں تے ہِندُو آں - دسیئم اوس سرکارے ایہہ فرق نہیں منّے جاندے- سبھ اِک رب دے بندے نیں، ناں جو وی اوہدا ہووے دھرم وِچ

پِیر:     صحیح دسیا تُساں شیخ کانُھو گو- دیال داس جی شانتی ای سبھ سلامتی اے- جنگل اجکل منگل نہیں - اوتھے وڑ  لُکے نیں کُجھ دھگانی واہرُو- حکومت دے ورودھی- حکومت تے خُدا دی اے، رام رحیم دی، جیہنوں اوہ عطا کرے- حکومت تے صُورت اے خُدا دی- جے کِسے نُوں کوئی تنگی ہووے، ایتھے آوے دُور ہو جاسی- حکومت دے خلاف بغاوت، اوہدے دستُور نُوں بدلن دے دعوے سبھ غلامی اے نفس دی- ایہہ کوئی آزادی نہیں

شیخ کانُھو گو: (پَیر چھوہ کے) وڈی عنایت اے سرکار دی ایہہ اُتم سچ پَرم

سگھر: مینوں ہُن سُنجان ہوئی اے پِیر عالی مقام دی تے تُہاڈی وی شیخ کانُھو گو جی-

شیخ:    میں تے خاک آں سرکار دیاں قدماں دی

سگھر: وسیلہ ہوئے او تُسیں مینڈی سمجھ سنجان دا- اجازت اے سرکار عالی مقام؟

(مُنشی توِیت دیندا اے سگھر نُوں - کَولا پانی دا نال- سگھر توِیت وِچ گھت پِیوندا اے- پِیر غفیر ہتھ چاء دُعا پڑھدے نیں - سگھر دے سِر تے ہتھ پھیردے نیں -)

پِیر:     جاؤ دیال داس- شانت سدا شانت

کانُھو گو= جاپدا اے ”کانھ“ تے ”گو“ دی جُڑت نال ایہہ بنتر بنی جیہنوں مگروں ”قانُون گو“ بنا دِتا گیا- (کانھ= فصل دی اُپج دا حساب، ہالہ لاون واسطے- کانھا فصل دی اُپج دا حساب رکھن والا سرکاری افسر- گو= دھرتی، زمین)- کانُھو گو جاتی وی بن گئی-