ٹہنیاں ساڈِیاں
اِکدُوجی ول اُلّر بھاکاں گھتدِیاں
جلھر ہو گیاں نیں
آؤ نی اڑِیو
لیٹ ایہناں تے
لؤ جُھوٹے ہو ہِیراں
انوینے آں رانجھے تہاڈے
کرو اوہناں نُوں سانجھے
ایہہ بیلا میلا تِھیوے
ویکھ کے ساڈے لمّے داڑھے
قاضی نہ سانوں سمجھ لینا
اساں تے راضی بہوں آں تُساں تے
ہوئے جو رازی رِدیاں دے