بعضے ویلے کستُوری سانوں
اَوبھڑ گوانڈھوں پھڑنی پے ویندی اے ہُداری
اساں شکاری شَونکی کوئی نہیں
کسبی ہاں،
شونکی ٹھرکی مار جنور فتح دی لَس چکھ نِسّل ہو وَیندے نیں
متھے پھُمن لوا کے،
اندرلا سانوں
حِیل وسیل ولاونا پوندا اے
مجبوری ہوئی، رزق جو ہویا،
وڈے اساڈے چاکر آہے اُمراواں دے
رِیت اوہناں دی سِر تے چائی وتنے آں،
گوشت وی مہنگا وِک ویندا اے رجیاں گھراں وِچ
کھل دی منڈی پُرانی ہوئی اشرافی مُصلیاں والی،
کستوری جیویں ہرن دی دُھنیوں کڈھنے آں
جی اساڈا ای جاندا اے
اوکھی لنگھدی اے رات
سر سٹ سجدے بُڈھی روندی رہندی اے
تُھڑیا دِل آہندائے
کیویں اوہ جُون جمیئے
دن رہوے نہ مارو مار وپاری
سہج سبھائیں رات جگارا
ہو جائے دان بھنڈارا
کتُھوری فریدی دا