]موبرا راشی نظام تے جھگر جنگل وِچ بیٹھے نیں - پرنیتو آئی ہوئی اے- اوہدے نال گل ہُن ہوندی اے پئی[
نظام: مہینہ ہو گیائے سانوں - ست بِھیڑاں ہوئیاں نیں سرکاریاں نال- ڈھانیاں اساں دو کر لئیاں نیں - جبرو جگپوریاں سنگیاں نال رل کے کم پیا کریندا اے جنگل دے دُوئے سِرے تے
موبرا: جگپور وِچ تے ساڈیاں سنگیاں سانجھ ورتارا وی چالُو کر دِتا اے- کیتی روز دی اِکتھاں دھر کے سانجھی کر گِھندے نیں تے اوسے وِچوں ونڈ کھاوندے نیں لوڑ مُوجب-
پرنیتو: ایس وستی دا ناں کیہ اے
جھگر: کیہڑی دا
پرنیتو: جیہڑی تُساں وسائی اے
راشی: ایہہ تے تُوں وسائی اے پرنیتو
پرنیتو: مینوں تے مواس وِچ وسیبے دی سِک رہندی اے
نظام: جیہدی دس وارث شاہ پائی اے؟
پرنیتو: اوہا- جِتھے مُحبتی لُک بہندے نیں کھیڑیاں دیاں رنگپوراں نُوں سنّھ لاون لئی- ہِیراں رانجھے اُدھارے تخت ہزاریاں وِچوں تے رانجھیاں ہِیراں رنگپوراں وِچوں
موبرا: (نچ سینتر) مواس، مُحبتی واس
نظام: جگپوراں نُوں اساں مواس ہُن کرنا اے
پرنیتو: مواس یُدھ دا پِڑ وی ہویا
موبرا: لائی تے بیٹھے آں تینڈا لوایا
پرنیتو: مینڈا نہیں ہر ہر دا، جُگاں دا لگا، نویلا پِڑ اے، وڈھ ٹُک ایہدے وِچ کوئی نہیں
راشی: اوہ تاں کریندے نیں پئے
پرنیتو: اوہناں تے کرنی ہوئی- نہ کرن تے کھوہ کھس کیویں ہووے تے لُٹ سانبھے دی راکھی کیویں
نظام: اساں تے اجے گولیاں دی واج دے ڈراوے نال ای ولاونے آں اوہناں نُوں تے اپنی لُکن مِیٹی راہیں - جنگل وِچ وڑن دا جھاکا اے اوہناں نُوں
پرنیتو: تیار پئے کریندے نیں سُونہے ایتھے چھوڑن لئی
موبرا: گورے سُونہے
پرنیتو: نہیں، دیسی- تاڑ تے رکھنی پوسی سانوں پر نال اِک ہور دھیان وی
موبرا: کیہڑا
پرنیتو: تاڑ دا سیک نِینہہ نُوں سُکا کے ساڑ ای نہ دیوے نا اکھ ساڈی نُوں
نظام: آہو، اپنے دِسن ای نہ تے بگانے اپنی سہی ہوون
جھگر: جگ ای بگانا تھی ونجے، اصلوں ای
راشی: تے اپنا آپ وی
نظام: نِینہہ نُوں وترن دا آہر وی کم دا انگ رہوے تاں ای نظر سوَلّی رہ سکدی اے
پرنیتو: (اُٹھی اے) چلنی آں
موبرا: چلو- چھڈ آوناں میں
پرنیتو: بہو ڈیرے تُوں، مینوں راہ آوندا اے
موبرا: پرنیتو، نینہہ تینڈے باجھوں کیویں وترئیے
پرنیتو: (ہسدی اے) میں کدوں دِتا اے تہانُوں بیاج تے (ہاسا) نینہہ تے اندر ای اے سبھ دے قُدرتوں - کرنی وتردی اے ایہنوں تے ایہہ کرنی نُوں
سگھر: اوہ تینڈا جوڑیا سُتھرے شاہی گاون اے نا دھمالڑا
جیہدے کول دَوجے کنوں جِنا ودھ جی
اوہا اوہدی دَوڑ ہے تے اوہا کدھ جی
ایہا بول ای چیتے وِچ پِھردے رہندے نیں، اگوں کیویں ہے
پرنیتو: (گاوندی اے)
جیہدے کول دُوجے کنوں جِنا ودھ جی
اوہا اوہدی دَوڑ ہے تے اوہ کدھ جی
ایسے ودھ من نُوں گھٹایا اوس دے
ایسے ودھ ڈِھڈ نُوں ودھایا اوس دے
اگ واء مِٹی پانی غیر ہو گئے
جیہڑے نیں یرانے اوہا وَیر ہو گئے
صدیاں دا دان ہا سمُندراں دی گھال
چھپڑاں چ وڑ تِھیا منڈیاں دا مال
سُتھرے نُوں رکھو نی جُتی دی نوک تے
جگ نُوں وساؤ وت سانجھ موکھ تے
(گاوندی، ہیک تاندی ٹُر گئی اے- چارے اُٹھ دھمال پاوندے نیں)