فرید بھنڈار

نیلیاں سِریاں کھمب اسمانی

نیل دھاریاں پُوچھاں 

جَمُوں گانی دُھپے بَھے سَت رنگی

مُدتاں مگروں اج ویکھے نیں

تَرے کبوتر شام دے رنگ دے

کاواں وِچ رَل پانی پِین لسوڑھی تھلے

نِکیاں ہوندیاں عام کبوتر ایہو ای آہے

پر ساڈے وڈّے ایہناں نوں گولے آہندے 

کبوتر راکھویاں نوں 

گولا اوس ویلے

روندُو اڑیل بال نوں آہدیاں آہیاں مائیاں دائیاں

روندُو اڑیل بال میں آہا سو گولا اکھوایا

پر راکھویاں نوں دانا پاؤندیاں مینوں لگنا

میرے کالے رنگ مینوں گولا کیتا اے

گولے بال گلی دے

میرے وانگوں کالے آہے روندو اڑیل نالے

لَک ننگڑے نک وَگنے

مینوں چنگے نہ لگنے

چنگے مینوں آپنے بھرا ای لگنے گورے

بُوٹاں نِکراں والے

مامے میرے راکھویاں نوں پِنجریوں چھڈنا

میرے کولوں دانا پوانا

راکھویں لکے گورے آہے

یاں پیازی شیرازی

مامے کہنا ویکھ ایہہ شاہی نسل ایرانی

نوح دی بیڑی والے بہشتی جوڑے وِچوں 

دو بھرا سردار ہوئے نیں

دونہاں توں دو شاہی نسلاں مصری تے یونانی ٹریاں

شاہ دارا دے حرم چبارے بہندے آہے مصری

اتوں سکندر چڑھیا

شاہ دارا دی حرم سراں وِچ مصریاں نال یونانی پیوند کرا اُس اِکو نسل ایرانی ٹوری

ایہو سکندر نال گئی وَت یورپ

ترکاں مغلاں نال ایہہ ہندوستان وی آئی

لکیاں نوں ماما بیگمات وی آہدا ہا تے میم ساب وی

دانا کھاندیاں جس ویلے لکیاں پوچھل چاونی

مامے مینوں اکھ ٹکاونی

میم ساب کا ڈانس وکھاونائے تم کو

جھٹ پٹ وڈا ہو جا

حالے ایہو گھگھریاں چک چک ویکھ توں مُڑ مُڑ گُٹکدیاں

ذرا کُو وڈا تھی میں گولا تاش چ تکیا

گولا بیگی بادا

بادے بیگی ہار ای گولا آہا مونہہ سِر والا

پر وِچ اوہناں دے آہا اوہناں وِچوں ناہا

دُکی تکی نال وی جوڑ نہ آہا اوہدا

نہلے دھلے کجھ نیڑے لگدے

دُور وی آہے اصلوں 

دُکی تِکی نال تے ہِکا یکّا ای آہا

اوہناں کنوں وی ہولا

تریہہ نمبر آہے بادے دے تے ہِک یکّے دا

پان اِٹ دے یکّے لال تے حکم چِڑی دے کالے

کِسے وی رنگ دا ہووے

بادے نوں جے ڈھاوے تے ہِکا یکّہ ڈھاوے

عجب حیرانی آہی وِچ وِچ خوشی جیہی وی

اوہ کیوں خبرے

ہِک دینہہ گولے کالی سیاہی پھیر میں سارے رنگ دِتے

وڈّا بھرا ہُن پھینٹے تاش تے ہر گولے تے چنڈ کَس مارے مینوں

پتے ناس کیوں کِیتے نی ہیں کیوں کِیتے نی

‘‘گورے گولے تے نہیں نہ ہوندے’’

میں اوڑک روندا بکیا

‘‘نڈا سیانائے’’ ماما ہسیا

‘‘ہُن میم ساب کا ڈانس ایہہ ویکھے ای ویکھے’’

‘‘گھگری وِچ وڑ ڈب کھڑبیاں نہ کر جائے میماں’’

وڈا بھرا تے ماما ہتھ تے ہتھ مار کے ہسّے

کُجھ چِر مگروں 

وڈّے بھرا تے مامے اِکدم پتیاں دے ناں وٹا چھوڑے

بادا کنگ تے بیگی کوئین تے گولا جیک تھی گیا

اوس ویلے میں پنجویں وِچ ساں 

جیک اینڈ جِل دی مورت وِچ تے جیک وی گورا ای آہا

جیک ڈِگا سر پاٹ گیا جِل ڈَھیندی مگرے آئی

‘‘کراون کوپری’’

ماسٹر تاج محمد ہوراں دسیا

‘‘کراؤن تاج نہیں ہوندا مَشجی؟’’

پِھیکے ہسدیاں ہتھ کھڑا چا کِیتا

‘‘گھر وِچ ہوندائے پلیتا’’

کھڑے ہتھ تے سوٹی مار کے ماسٹر ہوریں ہسّے

سو جیک دے سر تے تاج ہا

جِل اوہدی بیگی آہی

مینوں سمجھ رلی

پر دونہاں رل کیہ کیتا

کیہڑا بھانڈا بھرن گئے تے ڈَھے گئے

بھانڈا خبرے بھریا تے سِر تاج تھی گیا

سِردے بھار اُلار نے ڈھایا گولا بادا

نالے بیگی گولی

پنجویں پڑھدیاں جیک اینڈ جل توں پہلوں دی اِک نظم وی چیتے آوے

لونگ تے لاچی نہاون لگے

لاچی ماری چُبھی

لونگ سِرو سِر پِٹن لگا

ہائے ہائے لاچی ڈُبی

مامے اکھ مار کے آکھنا ‘‘نہیں اوئے

لونگ ای ماری چبھی

آپے سِرو سِر پِٹن لگا ہائے ہائے لاچی ڈُبی

بس وڈّا ہو جا فٹا فٹ توں’’

ایس نظم دے نال کہانیاں چیتے آونیاں

ماسی جُونی دِیاں سنائیاں

باتشاہ ہونا ملکہ ہونی

باتشاہ زادی ہونی

جدوں کہانی ٹُرنی تے ہِک گولی آونی

گولی نے ای بھیت لکاونے میل کراونے

باتشاہ وِچ وِچ گولی دے کِسے عمل دے وِچ وی پھسنا

ملکہ پیر فقیر مناونے

گولی اکثر قتل ہونی تاں ملکہ ہسنا وسنا

ماسی جونی دیاں کہانیاں اندر گولا کدیں نہ آیا

غلام ای آونے جد کد آونے

گولا کِتھے غلام کِتھے

غلام تے جیویں من مرضی نال نوکر لگے ہوون

امتحان کوئی اوکھا کرکے پاس خاص محلاں والا

لال سنہری پٹکے پیٹی

مُچھ وَسماں گل تکمہ

باہروں حاضر وِچوں ناظر

تخت تے تختے وِچلے راہ دے نالو نال قطار کھلوتے

عطر گلاب ترونکن

پنجویں پڑھدیاں مائی بِیچاں دی لوری وی چیتے آونی

آکا باکا چِڑی چڑاکا

نائیاں دے گھر کالی گولی

سائیاں دے گھر بیبا کاکا

مائی دا ناں تے عُمراں ہا

آہی کَبّی

ادب شرم نہ مہر مروت

 بِیچاں پہلوں چھیڑ پئی مُڑ ناں ای بن گیا

آپ وی آپنے آپ نوں بِیچاں ای آکھے

مامے دسیا فارسی وِچ چڑیل نوں بِیچاں آہندے نیں

 بِیچاں مینوں سواؤنا میں پُچھنا

‘‘چڑی تے ہوئی چڑاکا کون ای’’

‘‘چڑی تے چڑھیا رہندائے جیہڑا

مار کے لہندائے’’

‘‘نائی تے ہوئے نائی ایہہ سائیں کون نیں’’

‘‘ تیرا پیو’’

سائیں لم داڑھئیے چِکڑ دھگلے

میرا ابا شیو سوٹ تے ٹائی میں سوچاں 

‘‘آکا باکا کیہ بھلا ہویا’’

‘‘مالک فارسی

ماڑیاں موہرے آکڑ آوے

ڈاڈھے ہون تاں لِف لِف جاوے’’

میریاں اَڈیاں اکھیاں تک مائی بِیچاں مُکی وٹنی

‘‘لوریاں نال نہیں سوندا گولا

اُٹھ مَر میں نہیں بولدی

سَتیں پیڑھیں ہگّیا’’

میں اکھیاں مِیچنیاں

مائی بِیچاں وی نال ای لمیاں پے جانا

ہولی ہولی دونہاں نوں نیندر آ جانی