نہیں کاواں چ کھلوتی سنگدی
لالیاں پرانہہ نیں
اوہناں ول نہیں لنگھدی
جیہڑیاں مینوں یاد نیں گھگھیاں اوہناں نالوں مدھری اے
سِری چھوٹیری سُو
پُوچھ وی پتلی سُو رتہ لمیری،
کہ اوہیو اے
ایویں بُھل اے میری،
چِراں پِچھوں جے آؤ گھراں پرانیاں وِچ تاں
سوڑے سوڑے نہیں لگدے؟
نالے جدوں دی گل میں کرنا
تدوں کِنیاں عام سن گھگھیاں بارے بولیاں باتاں
ہن مینوں کیہڑی یاد اے
کیوں
گھگھی بولدی فجر دے ویلے
آہو
گھگھو گھو تے یوسف کھوہ
نہیں ایہہ دونویں وکھ وکھ سن کہ خبرے
پر اِک گل پکی اے ہوندیاں سلیٹی سن سبھ گھگھیاں
ایہدی گِچی سِری وِچ صاف گیروا رلیا ہویائے
گھاہ وِچ چھیتی چھیتی ٹھُنگدی
پوٹا بھردی
اچنتی بہہ گئی اے
جیویں دُھپ سیکنی ہوویس
پر ایڈا پالا کیہڑائے
دُھپ سیکن والی سردی تے ہُن لہور شہر وِچ ہوندی کوئی نہیں
ایہہ متاں کِسے ہور دیس دی گھُگھی اے
جِتھے کاواں نال رہندیاں
گھاہ وِچ نِٹھ کے بہندیاں
گُھگھیاں جَھکدیاں نہیں
کُھلیاں والاں والی اِک، اِک پینٹ جیکٹ نال سُنگڑ کھیہندی لنگھی اے
مگرے لنگھیاں نیں بھریاں بھریاں واسکٹاں دو
اُڈ گئی
کِس کولوں خبرے سنگی اے
کہ اُنجے ای چیتے آ گئیس کوئی گل ضروری