شہر عجُوبہ اے اوہ،
گلیاں مُکدِیاں ای ناہیں،
اِکدُوجی وِچ وڑ کے ناں وٹا لَیندیاں نیں،
دُوجی ترِیجی چَوتھی ہو کے
آوندیاں جاندیاں نال کِکلی پاوندیاں
لُکن مِیٹی کھیڈن لگ پَیندیاں نیں،
باہروں آیاں نُوں اکھ مار کے کہندیاں نیں
وڈے شہر وِچ آئے او تے
اپنا آپا1 بُھل بُھلا کے
کُجھ ہور ہو جاون دی سُغات وی
لَے کے جاؤ نا نال
1 -آپا: اپنا آپ، اپنی ہستی-