''پرسوں دا ورھدائے پیا،
گلیاں سڑکاں شاہ راہاں مرجِیوڑیاں
غوتے مار کے ہاتھ مِٹی دی لین نوں ساریاں رلیاں نیں،
ٹھپ دھر گئے نیں جِیون کہانی کئیں
چھتاں فرش نال میل کرن جد ڈھلیاں نیں،''
''ساڈی تے کندھ نوں لا گیائی اُلّی وِیرو
ورھیا پڑھایا تیرا،''
''اُلّی تے اَل ہوئی ڈؤلی1
اَل اوہل ہے ایہناں بے ناواں دی
ایہہ ہن تے رُکھ سُلکھنے ساوے
پوری جَڑھ پروار والے
کندھ پتھرِیل تہاڈی ایہناں دا کھیتر ہے،''
''پتھر نہیں، ایہہ کندھ تے وِیرو
سیمنٹ موتی پرو اساں
کندھ نوں ڈرَیس پہنایا ہے''
''پتھر کیہ اے ڈؤلی؟
خاک رِزم دی جُوڑی،
اوسے دے جائے نی
ایہہ ہرے ہرے ان گین اَدِسنے جی
کندھ تیری چوں پندھ کر جیہڑے دھائے نی''
- ڈؤلی= کوٹھی والی دا ناں –