فرید بھنڈار

فریدا من میدان کر ٹوئے ٹِبّے لاہ

اگے مُول نہ آوسی دوزخ سندی بھاہ

اساں ایہہ فریدی دوہڑا پڑھیا کیئیں واری- پڑھ گولیا، رل بہہ وچاریا- پر اِک گل رہ گئی- رہ تے کیئیں گئیاں ہوسن، اوہناں وِچوں اِک ایہہ وی اے:

لفظ دوزخ اوس ویلے عاماں دے بولن وِچ ''دوجک'' ہا- ہُن وی ہے پر ہُن تے عاماں دا بولیا سُنن وِچ ای نہیں آؤندا- ہر پاسے خاصاں دا رولا جو ہویا-

دیسی لِپیاں وِچ لِکھیا وی دوجک ای جاندا ہا- ہُن تے دوجک نُوں دوزخ بناون دا پربندھ اوہناں کر گِھدا اے- دوجک دوزخ تے آہی پر دوجک وی تے آہی- ''جک'' ڈر ہے، جھجک ہے جکوتکی- روک باندھ وی- دوجک دوئی دی دِتی جک ہے- دوئی اپنائیت دا اُلٹ اے- جِیئاں دی آپسی اپنائیت جیہڑی مل ویہار مُکا چھڈی- دوجک مَل ویہار دی دِتی روک باندھ ہے، جکوتکی ہے، شک ڈر ہر جی وِچ دوجے ولوں - ایہہ جک جِیئاں دے چِت چیتے وِچ ٹُھک گئی ہوئی اے چروکنی-

ایہہ دوجے ولوں ای نہیں اپنے ولوں وی ہوندی اے تے ''میں'' نُوں اپنے اُتے رنگ رنگ دے مُکَھوٹے جَڑنے پوندے نیں -

دوجک دی دوزخ دا اُپاء فرید دسیا اے، ٹوئے ٹِبّے لاہون-

جک دے نال تک وی لگ ویندی اے، آس- پر فرید دی تک پک ہے- اگے مُول نہ آوسی دوجک سندی بھاہ-

مُول ایتھے اصلوں ہے، اُکا- پر مُول اصل زر وی تے ہے جیہڑا بیاج آندا ہے- بیاج دُوئی اے (بیا ہوون) جیہڑی مُول نُوں، قُدرت دی سہج نُوں دُوج وِچ وٹا دیندی اے- ٹوئے ٹِبّے لہہ ونجن تے مُول مُوڑی نہ رہسی- سہج تھی ویسی- بندیکی کرنی مُڑ بندے دی اپنی ہو ویسی- دوجک دی بھا مُڑ اِکائی دے بھگت بھنڈار ہیٹھ پئی مچسی-