مُنڈا کُھنڈا ہوندا ہا جُتیاں والا
کھانگڑ ہو گیائے
میں سیان کے کول بہہ گیاں
‘‘بھائی صُوبیا چِراں پِچھوں اج آیاں
دُنیا بدلی پئی اے
گلی آہی دربار دا راہ
وِرلا کوئی بوری والا
تسبی منکا مُندریاں پنج سُورے لائی بیٹھا ہونا
اج گلی انارکلی اے
سَودے چڑھے سِراں نُوں دُکاناں آپھریاں نیں
ہُن دربار اے راہ بزار دا،
قوال پرانے مر کھپ گئے نیں
اِک فضل دا پُتر مِلیائے ادھکڑ ہویا
اکھے ہزار روپیہ مِنٹ دا ٹھیکہ اے
قسمت والا ای پنجاں ستاں نوں حال کھڈا کے
پیسے پورے کردائے’’
جُتیاں دھریندا دیندا
وِچ وِچ مُونہہ کر کول بولیندا صُوبہ آہندائے
‘‘اکھ ہوندی او اوہا سوہنیا
نویں تانی چوں سِرا پُرانا کڈھ دھرے جو پوٹے،
جو پیا ویہنائیں اوہا بوری آ تسبی منکے والی
چوری ککھ دی
پڑھ پڑھا کے
نویاں گھراں وِچ دِھیاں ویاہ کے
ہوئی آ لکھ دی
حال کھیڈ لے چال کھیڈ لے
پُٹھا ٹنگیج ایہناں دے کُھوہ کھاتے وِچ،
ویکھیں بھلکے لوک آوندا
روٹی ایہناں دی دِتی کاٹھ دی گل وِچ پائی
دَھولیں دھکِیں لنگھ بہشتی بُوہا ایہناں دا
پرت دوزکھ نوں جاندا،
تَیں دربار دیوانی ڈِٹھا ہُن مزار سرکاری او
فرق ای سُرمہ
پَل پَل پھیر سلائی اگلیاں اکھ بنائی اے تیری میری
اوہا مسالہ ای
کُکڑ کھیڈ لَے، دال کھیڈ لَے’’
‘‘میں دوہڑا باوے دا کوئی نہیں سُنیا بھائی صُوبیا’’
‘‘اگے کد سُنیا ہئی؟
دَوڑ دوہڑے دی جِس دم کنیں پئی سوہنیا
تَیں رہنائے نہ میں’’
جُتیاں نمبر دیندا لیندا
جِتھوں توڑیندا اوتھوں جُڑیندا صوبہ کَن سَن بولی گیائے
میں وِچلے کھپّے جوڑ وچارن تُساں اگے پیا دھرناں