جھاکی 1
[وِکی سُنیئر سنگیاں وِچ اے- اُٹھ بہہ گل کریندی اے]
پیو میرا اِیرانی گورا
ماں مِصری کالی حبش مہاندرا،
اِکو فرم فرنگی دے وِچ کم مصرِیں پئے کردے آہے
ماں مِل سنگی پورھیتاں نُوں
اِک نابر ڈھانی جوڑدی گئی،
اوڑک کڈھی گئی اوہ فرموں،
پیو ویاہ کے اِیرانے پرت آیا
ایتھے کریندا کار وپار رِہا،
سبھا مذہبی ہا، سو بہائی ہو گیا،
ماں اپنی لگن وِچ جُٹی رہی
پنجاں ورھیاں دی ہِم جدن اوہ ٹُر گئی،
نین نقش میرے پیو تے نیں
سُرت کرت ماں والی اے،
پیو نے مینوں
سِکھ بہائی وپاری سنگی اپنے
بے اولادے نُوں دے چھڈیا
مینوں اوہنے لہور آندا
پاپا میں اوہنوں آہندی ساں،
پال پڑھایا مینوں پاپا
بہائی مِشنَری کرن دا ٹِل لایا
میں ماں دی کار کریندی آئی،
پاپا میتھوں وکھ ہو گئے
مینوں بھنڈ نِند کے نوکریوں کڈھواندے آئے،
میں نہ ہاری
سُننی جے گل میرے ماں پیو دی؟
چنگا سُنو مُڑ
جھاکی 2
[وِکی سُنیئراں وِچ رل بیٹھی اے-
جوان عمر دے جنا جنی سُنیئراں وِچوں ای اُٹھ
وِچکار ہو گل کریندے نیں]
پیو: مینوں تے کرتار دی ٹوہ اے
ماں: جد تائیں اسیں رل کرنہار آں
کرتار تے ساڈے وِچے ای اے
آپا ساڈا
جُڑت سانجھ ساڈی اوہدی تانگھ اے
پیو: ایہہ ایران دی امرِیک شاہی
ماں: وران
پیو: نہیں، ہے تے آباد
ماں: وران اوپرا اے
جد تائیں اپنا نہ تھی ونجے، آباد نہیں، برباد اے
پیو: ہوا تے
ماں: واء تے نہیں، ہوا ہوَس تے
پیو: اپنا کیہ اے؟ تیرا کہ میرا؟
ماں: نہ تیرا نہ میرا، سبھ دا
پیو: کِسے دا نہ ہویا نا وت
ماں: کِسے والا قِصہ ای مُکا
جد ہر کوئی سبھ ہویا ہوئی
پیو: جنی جنے دی ونڈ وی مُکا چھڈی او
ماں: جنی جنی وی اے جنا وی
جنا جنا وی اے جنی وی
پیو: ایہا سمجھ پرچارن پاروں مصروں کڈھیجی ایں
ماں: نِکلی کدوں آں مِصروں،
ایہہ ایران ایران وی اے، مِصر وی
پیو: نہ اوہ نہ اوہ- بے حدی ہو گئی ایں
ماں: آہو، ان حد، کُل نال اِک
پیو: آ، بُلاں نال بُل مِلا
ماں: میں تیرے گورپ وِچ کال کھور دینی او
پیو: دوئے اکال ہوئے نا دینہہ رات اِک
ماں: ان ونڈ، انہت
[ دوئے سُنیئراں وِچ رل بہہ گئے نیں ]
جھاکی 3
[ وِکی اُٹھ وِچکار آئی اے]
وِکی: سُننی جے ہُن میری تے پاپا دی؟
[سُنیئر ہُنگارا ]
اِک جی: لہور چلیئے نا
وِکی: تے کِتھے آں ہور- سبھنی تھائِیں آں
[اِک پکی عمر دا سِکھ سُنیئر اُٹھ اگیرے ہویائے]
وِکی: جی پاپا، کرو جو آہندے سو کرنی اے
پاپا: پُوری لوڑیندی پڑھائی کر لئی اے تُوں وِکیئے- فرسٹ ڈویژن وی آ گئی اے تیری بی اے وِچ- ہُن کم تے لگ
مِشنری ہو بہائی دِین دی
لوک نوں راہے پا
ایسے کم نے تیری پال سنبھال کیتی اے تے اگوں وی کرنی اے
وِکی: دِیناں وِچ ای اپنی ہوند بہائی اے میں
پاپا: بہائی نہیں گوائی اے تُوں - کمیونسٹ بے دِین نیں - تُوں ہُن کِسے کم وِچ نہیں لگ سکدی
وِکی: ٹھیک اے جیہڑے کم ہے ای نکَم نیں اوہناں وِچ میں کیوں لگاں پاپا
پاپا: میں ہُن پاپا کوئی نہیں تیرا- پیو نے تینوں میرے حوالے کیتا جیہڑے کم لئی اوہ تُوں کرنا کوئی نہیں - ہُن تُوں اپنی ہوا دے حوالے- اپنے ہُسّڑ دے کہ
وِکی: اپنا پایا تے کڈھ کھڑیائے تُساں، پِچھے کُل دا اُپایا اے
پاپا: تیری بُھل دا اُپایا، کُوڑ- اوہنے تینوں اصلوں کُراہے پاونا اے- پاونا کیہ اے پئی تے ہوئی ایں تُوں - میں ایس کُوڑ نُوں ہور سانبھ کے اپنا آپ نہیں گوانا- سو میں پیا ویناں - ایہہ ویڑھا کوٹھا رکھ تُوں کول- تے جو دانا پھکّا ہے ایتھے اوہ کھا مُکا تے اگوں آپ کما- میرا تیرا کوئی لین دین نہیوں ہُن-
وِکی: کوئی گل نہیں پاپا- ہور میں تُہانوں کیہ آکھاں …… میں تے جو ہاں سو ہاں - تُہاڈے لیکھے جیہڑے کُراہے پئی ہوئی آں، اوہا ای راہ اے میرا- اوہدے توں تے تِھڑکن جوگی کوئی نہیں ہُن
پاپا: رب راکھا- رب تے تیرا ہویا کوئی نہ- آپے رکھ تُوں اپنا آپا- میں چلناں
[ٹُر گیا اے]
جھاکی 4
[وِکی اپنے کمرے وِچ لمّی پئی ہوئی اے- اوہدی ہان سجنی تے جُوڑی دی ساتھن نہالو آئی اے-]
وِکی: خیر ای نہالو؟ کِیویں آئی ایں
نہالو: میں تے تیری خیر دا پچُھن آئی آں - جو تُوں کرینی ایں پئی ساڈے نال اوہ اگے کدیں نہیں کیتا
وِکی: لوہڑا، کیہ کر بیٹھی آں میں نہالو
نہالو: ترَے دینہہ تھی گئے نیں - تُوں مِلی ای نہیں نہ سُنیہا ای گھلیا اے- جی جی اودریا پیا اے
وِکی: کیہ دساں نہالو- دسن جوگی ہووے تے کراں
نہالو: جے اوہ وی نہیں کرنی تُوں ساڈے نال تاں ول اسیں کیہ کرنا اے- گھرے بہہ جانے آں سارے
وِکی: پاپا میرے (روون روکدی اے)
نہالو: ٹھیک ٹھاک نیں اوہ تے وِکی- میری یار لہرو اے نا بہائی- روز مینوں سُنیندی اے اشک صاحب دے اُدّم دی کہانی- اج ایہہ کیتا نیں کل اوہ
وِکی: اپنے نال تے ٹھیک نیں میرے نال نہیں
نہالو: کیہ آکھیونیں تینوں
وِکی: وکھرے تھی گئے نیں - میرے نال ہُن کوئی واہ ورتن نہیں
نہالو: کیوں
وِکی: آکھیونیں جُوڑی دا کم چھڈ تے میرا کم کر
نہالو: کیہڑا
وِکی: بہائی مِشنری ہو جا، جِس واسطے دِتی ایں پیو نے مینوں -
نہالو: تے ہو جا نا وِکی، اُتوں بہائی مِشنری تے وِچوں کمیونسٹ مِشنری
وِکی: ایہو تے پواڑا اے نہالو- میں دو رنگا بانا نہیں پا سکدی
نہالو: بس پھیر ہنج پرتا تے سوچ- پیو تیرے جیہڑے کم لئی دِتیوں ایس پاپے نُوں تُوں اوہ نہیں کرنا تے اوہ تینوں کیہ کرے، کیوں اپنی بہائی کمائی تینوں کھواوے
وِکی: مینوں اپنا کم تے کرن دیوے- میں جِتھے کم واسطے عرضی گھلنی آں جواب نہ وِچ ای آوندا اے- ایہہ نہ اوہنے ای کروائی اے
نہالو: کیوں کرن دیوے تینوں جُوڑی دا کم- ایہہ کم کِسے ملوان نُوں وارے نہیں - ہر تھاں ایہدی ناہی اے- تُوں آہی ایں، ناہی دی ناہی
(نچ گاوندی اے)
جو اسیں توڑینیاں ہاں، اوسے وِچوں ای نواں جوڑ جوڑینیاں، اساں ساریاں آہی آں وِکی، ناہی دی ناہی (وِکی بانہیں چا رلی اے)
وِکی: جیوکا کِتھوں گِھنساں نہالو
نہالو: جیہناں جوگا تُوں کرنی ایں پئی اوہا دیسن تینوں جیوکا- اوہناں دا کھوایا ای لگسی تینوں - میری بھین دی واقفی اے عیسائی مِشنریاں نال- اوہ کم دیسن تینوں
وِکی: کیہ
نہالو: اپنے ہسپتال وِچ نرس دا کم کراسن تیرے کنوں
وِکی: ٹھیک اے میں سِکھ لینی آں - ساڈے کم دا ای انگ اے
نہالو: نرسنگ سکول وی نال اے- سِکھیں وی تے کریں وی
(وِکی اُٹھ کے جپھی پا چُمیاس نہالو نُوں)
جھاکی 5
[مِشن ہسپتال مُلتان- وِکی ترَے ساتھناں نرساں نال کھلوتی گل پئی کریندی اے]
نندی: کم ایہہ ساکُوں یسوع ڈِتا- ایہدے وِچ ای لوء لگدی جاپدی اے ساکُوں
وِکی: یسوع نے ماڑیاں دا دُکھ مانیا تاں ای اُپاء وی اوہندا جاتوس
نندی: تے ساکُوں سِکھائیوس
وِکی: ماڑیاں دا دُکھ تے ماڑ اے
ایشری: ایہہ ورثہ اے وڈیاں دا
وِکی: وڈیاں کُوں کَیں ڈِتا
سروش: اوہناں دیاں وڈیاں، اوہناں کُوں اوہناں دیاں وڈیاں
وِکی: ماڑے تگڑے کیوں نہ تھئے
رادھی: تگڑے تھیون ای نہ دِتا اوہناں کُوں تگڑیاں - جے ماڑے وی تگڑے ہو ویندے تاں بوہکر تگڑیاں دیاں گھراں وِچ کیں دیونی ہئی
وِکی: تگڑ ہے کیا
ایشری: ہا- ایہہ گال اے پتہ کرن والی
سروش: ماڑے کر کے جیہڑی کھویندے نیں تگڑیاں کوں اوہا تگڑ اے، بئی کیہڑی
رادھی: اپنے تت ست نال بنائی تگڑ اوہناں دی مالک کھا گئے، اوہ تگڑے کیویں ہووندے
وِکی: مالکاں اپنی تگڑ کوں چَون پنجَونا کیتا تے ماڑیاں دی ماڑ وی چَون پنجَونی تھئی
جھاکی 6
[مِشن ہسپتال دا ہَیڈ، فادر فریئر اپنے دفتر وِچ- وِکی آئی اے]
وِکی: جی فادر- تُساں سدیا ہئی- کُجھ دیر تھی گئی اے
فادر: میکوں پتہ ہئی وِکی تُوں اپریشن تھیٹر وِچ ہیں
وِکی: کائی ارجنسی تے نہ ہئی؟
فادر: آہی وی تے ناہی وی (ہس کے) تُوں تے ایکسپرٹ ہوئیوں آہی ناہی دی- کمیونسٹ جو ہوئیوں
(وِکی کُجھ حیران، مُونہہ ویکھدی اے فادر فریئر دا)
فادر: کیوں، ٹھیک نہیں؟
وِکی: ایہہ ٹھپّہ میکوں نہیں سُکھاوندا- ٹھپے روک بن ویندے نیں مِلن دی
فادر: وِکی ساکوں ایہہ ٹھپہ تیڈے پاپا دا گھلیا تڈن دا مِل گیا ہئی جدن دی تُوں اِتھاں لگی ایں - ٹھپے ساکوں رنگ رنگ دے مِلدے رہندے نیں اپنیاں سنگیاں بارے پر اساں تُرت نہیں اوہناں دے مَتھے ٹھوکیندے، کم تکیندے ہاں اوہناں دا- تیڈا کم تے ہک سو پنجاہ ہا سَو چوں - سو ٹھپہ پرے اساں چا دھریا- کم تیڈا دینہو دینہہ چنگیرا تھیندا گیا- ساڈی پرتیت وی پکیری تھیندی گئی
وِکی: بہوں تھورائیت ہاں میں فادر، ہُن میں کم تے واپس جاواں (اُٹھدی اے)
فادر: بہہ جا، ہُن تُوں کم تے نہیں جانا
وِکی: کیوں فادر
فادر: ہُن ساکوں آپ سُونہہ تھی گئی اے تیڈی- اُتوں ایتنی چِٹی ایں تے وِچوں ایتنی لال- تیڈیاں سِکھائیاں پڑھائیاں چار جنیاں ہسپتال چھوڑ کے کمیونسٹ پارٹی دے کم وِچ رُجھ گئیاں نیں - ہول ٹائمر ہو کے- وِکی تیڈا آدر اے ساکوں - اساں تیکوں نہیں کڈھنا، اوہ ساڈے لئی وی ٹھیک نہیں تے تیرے لئی وی نہیں، تُوں آپ استیِفا لِکھ دے (کاغذ پَین وِکی نُوں پھڑایوس)
جھاکی 7
[لہور- وِکی دا کمرہ- وِکی تے نہالو بیٹھیاں ہوئیاں نیں -]
وِکی: پرت لہور آئی آں ……
دِل نال کپڑے دھووے جے بندہ
آپ وی نالے دُھپدا اے
پکاوے تے پکدا اے
گڈے بی تے آپوں گڈِیج کے اُگ وی پوندا اے
نوکری اخبار دی لوا دِتی اے تُساں سنگیاں،
خبراں جوڑدیاں
اپنی خبر وی پئی مِلدی اے
نہالو: کیہڑی مِلی اے ہُن؟
وِکی: اپنے بارے شک شُبھے پرانے مُک گئے نیں، نویں اوہناں دی تھاویں آ کے بہہ گئے نیں، خبرے اوہا پرانے ای نیں، بانا وٹا کے آ بیٹھے نیں
نہالو: پُرانے کیہ آہے
وِکی: کئیں - کیہ دساں - جیویں ایہہ، جُوڑی دے کم وِچ اُدم وکھا کوئی اپنی کیتی پئی لُکاونی آں
نہالو: اپنی کیتی ویہار دی کیتی نُوں قبولن ہوندا اے یا اوہنوں رَدّن
[شِو آیا اے]
شِو: میں بہہ سکناں یا……
نہالو: یا کھلوتا رہاں؟ (ہاسا)
شِو: نہیں جے کوئی ضروری گل پئی ہوندی اے تے میں باہر اُڈیک لیناں
نہالو: اچھا، تے تُوں نِرا غیرضروری گلاں واسطے ای آ سکنا ایں اندر (ہاسا، ہسدا بہہ گیا اے شِو) جدوں تینوں ویکھنی آں نا شِوَ، تے لگدا اے گل تُوں کرنی اے کوئی پر جھکدا نہیں پیا کردا
شِو: پھیر کر ای دیاں اج- جھاکا تے لاہ ای دِتا اے تُوں
نہالو: آہو، کر ای دے
شِو: گل اینی اے کہ وِکی دی نوکری میں کرنی چاہوناں پر تُسیں جیہڑے کم وِچ جُٹے ہوئے او سارے اوہ تے میں نہیں کر سکدا- ڈرُو بنداں
نہالو: تے وِکی دی نوکری اوس کم توں وکھریاں رہ کے کرنی اے تُوں
شِو: ایہو گل میں کرنی سی
نہالو: تے کر نا، جھاکا مُڑ پا لیا ای
شِو: وِکی دی کرنی نے ای مینوں اندروں اوہدے نال میلیا اے- پکھواں جنوراں نال وی انج مِلدی ورتدی اے جیویں اوہ ایہدے اپنے ہوون تے ایہہ اوہناں دی- سبھ نال ایہدی ایہو لگن اے- میں ہُن ایہدے توں وکھ کُجھ نہیں - ایہدا سیوک ہوواں تاں ای ہاں
نہالو: وِکی، ایہہ مُلتان وی جاندا رہیا اے ہر پنجویں ستویں دِہاڑے
وِکی: دسیندا رہیا اے مینوں پاپا دِیاں
نہالو: تے تُوں کدیں سوچیا اے ایہہ تیری سیوا وِچ رہنا چاہوندا اے
وِکی: اسیں کٹھے پڑھے آں - مُڈھوں سنگ اے ساڈا، تینوں پتہ ای اے
نہالو: بس ٹھیک کے- رسم رِیت وی ہو گئی سمجھو- ہُن چل کے کورٹ دا ٹھپہ لوا لینے آں
(تریوے اُٹھ کھلوتے نیں)
جھاکی 8
[دِلّی- ونڈ توں ست ورھے مگروں - شِوَ دا گھر- وِکی بیٹھی کُجھ لِکھدی اے- دو بال آئے نیں اَٹھ نَوں ورھیاں دے]
1: وِکی ماں اج چُھٹی اے- اسیں لان وِچ میچ کھیڈنا اے- تُسیں کیک بِسکٹ تیار کر لؤ
2: دوئے ٹِیماں آوندیاں نیں پئیاں
وِکی: تیار- تے لنچ وی
(اِک بال دُوجے نُوں) تُوں وِکٹاں لا تے میں بیٹ بال لے کے آوناں - (اِک باہر ٹُر گیا اے اِک اندر- وِکی لکھن لگ پئی اے- نہالو آئی اے- وِکی نے چُم کے کول بہائی اے)
نہالو: کِتنی رہ گئی اے ہڈ ورتی
وِکی: جِتنی ورت گئی اے
نہالو: تے ہُن تائیں خالی ورقے دھرے نی نمبر لا کے
وِکی: نہیں، ورقے تے بھرے پئے نیں - جیہڑی ہُن پئی ہوندی اے ایہدے وِچوں اگے دی کرنی جھاتدی اے پئی
(شِو آیائے- نہالو ول سِر ہلائیس- کمرے نُوں ویکھدا، کندھاں بُوہیاں نُوں جاچدا باہر نِکلن لگا اے)
نہالو: شِو، کیہ حال چال اے- اجکل مِلن دی ویہل تے نہیں ہوندی تیرے کول، پر اج تے چُھٹی اے
شِو: نہیں، چُھٹی کیہی
نہالو: اج اتوار نہیں؟
شِو: اج تے کم ست گُنا اے
نہالو: اگلیاں ستاں دِناں دا اجّے کر کے کِتے باہر جانا ای
شِو: کم پلاننگ نال ای ٹُردا اے نا
وِکی: اج تیرے نال ای گل کیتی اے نہالو ایہنے، میرے نال تے چُپ ای رہندا اے
نہالو: راتِیں وی؟
وِکی: راتِیں تے گھر آوندا ای نہیں
نہالو: کِتھے لنگھدیاں نیں راتاں اجکل شِو مہاراج- کیہڑی بھاگاں والی نُوں درشن دان پئے ہوندے نیں
شِو: کم دا دان تے بھگوان ولوں ہوندا پیا…… پر…… پر
نہالو: پر لائے ہوئے نیں بھگوان نے
شِو: چلو چھڈو
نہالو: اسیں کیہڑے چرن پھڑے ہوئے نیں مہاراج تُہاڈے
شِو: گلاں تیریاں چِنتا ہور ودھاوندیاں نیں
نہالو: چِنتا؟ کاہدی- چلو چِنتا دا مُکھڑا ای وکھالو سانوں اِک پل
شِو: کیہ دساں
نہالو: مینوں تے لہور یاد پیا آوندا اے نَوں ورھے پہلوں دا- تدوں وی کیہ دساں ہوئی سی تے پھیر جو دسی اوہ وی ہوئی
شِو: چلو دس دیناں، اگوں جیویں ہوسی سو ہوسی…… نہالو، لہور دی کُھسی بِزنس مینوں ایتھے مِل گئی سی دُونی چَونی ہو کے- تے کم وی چونا پنجونا ہو گیا سی، پتہ اے تینوں فیکٹری لائی میں - سائیکلاں دے پُرزے بناون دا ٹھیکہ مِل گیا- پھیر فیکٹری وڈی ہو گئی، کاراں دے پُرزے بنائے میں
نہالو: پھیر ٹینکاں دے- پُرزہ پُرزہ کٹ مرے جو لڑے دِین کے ہیت
شِو: ساڈا تے ہُن کم ای دِین دھرم ای نہالو، میں ایہدے بِنا کُجھ نہیں
نہالو: مُڑ لہور دا چیتا پیا کھڑکاونا ایں - تدوں تُوں وِکی توں بِنا کُجھ نہیں سَیں
شِو: ہُن وِکی دا کم میرے کم اگے کندھ بن کھلوندا اے- میرا کم ہُن بہوں ہُشناک اے نہالو- وِکی دا کم ایہنوں تِلکاوندا اے- جِتھے جاناں ایہو سُننا ساتھیاں کولوں - وِکی نے تینوں پھسوا دینا اے- نہالو، تُوں ایہنوں آکھ میرے تے ترس کھاوے، اپنیاں بالاں تے وی
نہالو: میں کیویں آکھاں - میرا کم وی تے ایہو اے جو وِکی دا اے
شِو: تیری گل ہور اے- تیرا تے گھر والا وی کمیونسٹ اے- دوئے ایم اے او- سکولاں کالجاں وِچ پڑھا کے اپنیاں بچیاں دی پڑھائی دا خرچہ کڈھ لیندے او
نہالو: وِکی، تُوں ہُن میرے ول آ جا- ایہدے نال تیرا ویلا پُورا ہو گیا اے- بال وی ایہدے نیں ہُن تیرے نہیں (اُٹھ کھلوتی اے)
جھاکی 9
وِکی: (سُنیئراں نال) اوس رات میں اپنی کھڈاوی تے نِت دی ساتھن صاحبی نال سُتی- اگلے دیہاڑے شِو دے گھروں نِکل نہالو ول ٹُر گئی، صاحبی نال- اوہ گھر نہ ہئی کم تے گئی ہئی- ترَے ساتھناں اوہدیاں تے میریاں بیٹھیاں ہوئیاں نیں - دو کُرسیاں تے اِک بھُنجے- لؤ ویکھو
[اُٹھ تریوے اوہ وِکی نُوں گلے مِلیاں نیں - کُرسی اوہدے ول کیتی نیں - وِکی بھُنجے والی نال بہہ گئی اے، صاحبی وی-]
اِک کُرسی والی: سانوں پتہ اے وِکی، شِو نے تینوں کڈھ دِتا اے- تُوں جو اوہنوں کڈھی بیٹھی سیں چروکی- ہُن اسیں ساریاں تیرے نال آں - جُوڑی تیرا گھر اے
(نہالو آ گئی اے- وِکی نُوں گلے لا چُمیوس)
نہالو: میں تے رات دی تینوں پئی اُڈیکنی آں وِکی- مینوں لہوروں سدّا آیا اے- تُوں چلنا اے نا نال
وِکی: جتھاں تُوں اُتھاں میں نہالی- لہور دا پھیرا پا کے میں وِکی تے رہنا کوئی نہیں - زر انگیز تے میں ہوئی ای کوئی نہ ایرانوں نِکل کے- ہُن شِو دی دِلّیوں نِکل کے میں وِک ٹوری وی کوئی نہیں - پتہ اے تینوں ساڈی جُوڑی نے سنتالی وِچ جیوندیاں جِیئاں نُوں دھاڑویاں دے پنجیؤں بچاون لئی باڈر پار کرائے دونہاں پاسیوں - کَیمپاں وِچ پیاں دی سیوا کیتی- اوہناں نُوں سانجھی سُنج نُوں سِیر دیس بناون دی تک سُجھائی- ہُن تائیں ایہو آس ہے ساڈی، پک اے سانوں، سَر جانا اے اوس تک نے
اِک کُرسی والی: تُوں ہُن ببرشیرنی ایں ساڈی
وِکی: نہیں میں ہُن بِبری آں - پکے بھانڈیاں نُوں بھن ٹھیکری ہو کے پکیوں کچی مِٹی وِچ رل گئی ہوئی آں - ہُن تُلسی بن کے اُگنی آں پئی
(تریوے نچیاں نیں اُٹھ کے- نہالی رلی اے وِکی وی)
اِک: (گاوندی اے) تیری سُگندھ نال اسیں نہال آں
وِکی: (گاوندی اے) ساریاں بِبریاں ہاں اساں،
واء وِچ رچ پئیاں ہُلنیاں
سِیر دیس پردیس دا دھج1 ہو جُھلنیاں
(سبھے گاون وِچ رل گئیاں نیں)-
1 ۔ دھج= نشان، جھنڈا-