مناں مُونہیں اے ریڑھا لدیا
چھتاں نُوں ٹوہندا،
اگے بدھی کھلوتی
سُکّی کھوتی پئی اے سوچِیں
جِتنا پَچدائے اوتنا ای اندر پاونا سُو،
جِتھے کھڑناسُ اوتھے لُہا کے
اوتنا ای ہور دھراونا سُو،
کُھر ساڈے
پِیڑھیو پِیڑھی اَیر زِویں تے دھردے آئے،
ایہہ بندے وی ہن تے جناور پر
گل ایہناں دیاں پَیڑاں نال جیہڑی
اَیر اساڈے کردے آئے
ایہناں کدے نہ گولی:
ویکھو خلق ہاں اساں تُساں
مٹی واء بھاء پانی دے ہانی
خالق وِچ، اساں وِچ خالق،
مُدتاں بھار تُساڈا چایا اپنا کر کے،
تُساں اساتھے دھریا پرایا
ایہہ ہُن لاہو،
من تُساڈے ایہہ گل جد تائیں کرنی وِچ نہ رلاون
بیڑیاں ہتھ کڑیاں
مِلکھائی دِیاں چاڑِھیاں کیویں لہاون