”سائیں چِر ہویائے
نہیں پھیرا تہاڈے ڈیرے پیا
کیہ کرئیے
مچھی ای نہیں دریا وِچ“
”ملک مُغل
تہاڈا شُغل شکار ہے
پکھی واس اساں
پانی سُنگھدے ایس کندھی آ لتھے
نَیں کولوں لنگھدی گئی
وتر وِچوں گھاہ نِسرے
اُسرے بِرکھ ہوئے
بُور پیا پَھل ہویا
پک بھوئیں لتھا چکھیا اساں، سہی کیتا
پانی نَیں دا نینہہ ہے
لگے جینوں سو امرت رسّے
کِیڑی ہے توڑے شِینہہ ہے
نَیں کولوں لنگھدی گئی
مَل صبوُنی رَلدی گئی
مُڑ جو نھاتا وِس ہویا
ملک مُغل
بھابڑے اساں نہیں
پر مچھی نہیں پھڑدے کھاندے
اوہ وی ساڈے ہار ہے
پانی سُنگھدی نِکل گئی اے ایتھوں
تَھلِیں ونج وسی اے خبرے“