فرید بھنڈار

کیہڑی جاء ہے

کِسے کتابے ایہدا ناں نشان نہیں

کِھنگر پتھر وی نیں

جھل پَتر وی

رُکھاں تے بیٹھیاں لالیاں وی نیں

ہیٹھ کھیڈیندیاں بالڑیاں وی

تکنِیاں ہاں جِس پاسے

سردی اے سمجَھوتی ایہا

آؤ رل کِکلی پائیے

ناں نشان دی ڈُھونڈ بھُلائیے

آپے ہر ہو جائیے