فرید بھنڈار

اسانوں خبر کیہی

ایہہ مُلک ملِھیر ہے کیہڑا

اساں کتابی کِیڑے موسمی

کاگت ٹُک پاء سُوتر جَھب کِر لہنے آں وِچ اخباراں 

تھدّے رَدّے وڑ سَودے نال سَودا

پر اکھر سخی نیں آہندے نیں

‘‘جو جُڑدا جے بول گِھنو

ساڈے کِھیسے پھول،

لؤ مَم مان سروور مُونہیں

بھرو گُھٹ ماء عربی

تھی بال نہاؤ مِینہہ میگھلے نچ نچ وِچ بزاراں 

تساں ملاح مجھیل مہانے

کم تساڈا ای اے ہُن

لُون بناؤ مچھی ملھی نوں لاؤ

یا ہو ماہی

سَد منجھدھاروں منگُو مَنے چراؤ کم تساڈا ای اے’’

سُن سخِیاں دی بانی اساں ہُن پئے آں سوچِیں

ایہہ لُون پانی ہی مُلک ملِھیر نہ ہووے

نُونوں رِسدا پانی اساں وی چٹیا تے ہے

نِیر نیئیں وِچ نالے نہر نہاتے وی آں 

ایہہ مِیم نون کِتے مِندے نہ ہوون اسانوں 

نَمی مَنی نال اپنی

ملھار پانی دی لار لہر نہ ہووے یا مام لوہار نظام دی

جِن لام انوکھی لائی

یا مَل ہار ہووے

کَنّوں مَل ہَرن سُن گاون ساونی

مُلک ملِھیر ہووے وسوں مِینہہ وسائی متے مَل ہِین کوئی

لِیر لِیر پگ مِیر پِیر دی جدوں کِتے وی ہوئی

ایہہ تاں سار غلام فرید نوں ہوسی

سانوں تاں ایتنا ای دسیاسُ

وؤڑ سُنی اے ورکھا دی

ہو اُچاک دریاؤں کھٹاون ٹوبھا ہویائے بار روانہ

پڑھ عشق پروانہ

اکھیں ڈِٹھا جیویں دمودر ہیر تے رانجھن جاندے

چھوڑ کے بلدِیاں کوٹ قبول فصیلاں،

میوہ ٹُکن منع کتابی کِیڑیاں نوں تاں ہویا

پر اکھر سخی نیں

آہندے نیں ٹُک میم مروڑی لاؤ ٹیوا

مُلک ملِھیر ہے کیہڑا

ٹیوے کیہ لاہ لینائے کِسے دا