فرید بھنڈار

سیالکوٹ دا راجہ سلوان آپنے آپ نوں دھرمی راجہ اکھواؤندا ہے- اوہ راج کاج وِچ آپنے ہر کم دی پُشتی دھرم دی گواہی پا کے کریندا ہے- راجے اجیہے وی ہوئے ہن جیہڑے آپنے راج نوں کِسے پوتھی پنتھ نال تھاپڑن دی لوڑ نہیں سن سمجھدے- من آئی کریندے سن- اجیہے وی جیہڑے لوکائی دے وکھالے واسطے آپنی کیتی اُتے مذہب دا پوچا پھیری رکھدے سن- پر سلوان دی گل ہور ہے اوہ ڈِھڈوں آپنے آپ نوں دھرم دا سیوادار تے راکھا سمجھدا ہے- دھرم کیہ ہے- رب دا دسیا چنگ تے سچ کماون دا رستہ، بھیڑ تے کُوڑ مُکاون دا رستہ- تے سلوان ہویا دھرتی اُتے رب دا مختار کار سو اوہ رب دے قانون سمجھاون تے چلاون دا کم آپنے ذمے لائی بیٹھا ہے- اصلوں سلوان اوہناں راجیاں کولوں وکھرا نہیں جیہڑے راج گدی نال ظاہرا پیار کریندے ہن تے کِسے مُل وی ایہنوں چھڈ نہیں سکدے کیونجے جیون لئی ہور کوئی آسرا اوہناں کول نہیں - اصلوں سلوان اوہناں راجیاں کولوں وی اڈرا نہیں جیہڑے جُھوٹھے مُونہہ آپنی کرنی اُتے مذہب دا پوچا پھیری آوندے ہن- پر سلوان نُوں آپنی نیت دی پچھان نہیں - اوہنوں دھرمی ہوون دے بھرم نے انّھا کیتا ہویا ہے تے بھرم دے اندھراتے وِچوں اسُوجھ تے ہُوڑمت دے جھکھڑ اُٹھ اُٹھ کے خلقت دے جُھگے جھنبی آوندے ہن- آپنے جھل نوں اوہ دھرم راکھی دا سچا اُدم سمجھدا ہے- سلوان نوں آپنے اصل حال دی کوئی سُرت نہیں - اوہنوں آپنے پچھوکڑ دی کوئی سار نہیں - جُگاں پہلاں اوہدے وڈکے سانجھ تے برابری دے سانگے تروڑکے خلقت کولوں وکھ تھیئے- اوہناں اوہ مُڈھلی، سِدھی ساہویں مِل ورتن چھڈی جیہدے نال منس دے جیون وِچ ٹھنڈ آہی- خلقت کولوں وکھ تھی کے اوہناں خلقت نوں نِواون تے مَلاں مارن دے وڈے وڈے منصوبے جھوتے- آپنیاں وجوداں وِچوں رت چِھک سٹی- کائی رس اوہناں نوں پوہن جوگا نہ رہیا- اندر دے کھپے پُورن واسطے وڈے وڈے کاگتی پنتھ کھڑے کیتونیں کدیں رب دے ناں اُتے کدیں رِیت دے ناں اُتے- ایہناں پنتھاں دی سِر توڑ راکھی وِچ جُٹ کے آپنے آپ نوں بھر مایونیں - خلقت کولوں وکھ تھی کے سلوان دیاں وڈکیاں بھرم دی غلامی قبولی- سلوان نوں وی ایسے غلامی دی گُڑھتی ہے-

کدیں کدیں سلوان نوں آپنی غلامی اُتے اِک کھسی جیہی کچِیچی آوندی ہے پر نال ای اوہدا دل دہل جاندا ہے تے غلامی کُھسن دا دھڑکُو لگ ویندا ہے- وت سلوان آپنا دھیان پرتاون لئی کاگتی پنتھ دی راکھی دا جھل ودھیرے کُداوندا ہے تے خلقت نوں گُھرکدا دبِیڑدا ہے-

سلوان سہنساں بانیاں وِچ اسانوں ٹکردا ہے- کِتے حاکم افسر، کِتے پیر اُستاد، کِتے واعظ عالم، کِتے بابا بھائیا- کدیں کدیں اوہ سانوں آپنے اندر وی گُھورِیاں وٹدا تے چِھبیاں دیوندا دِسدا ہے- سانوں اوہ ہِک تِل نہیں بھاوندا پر آپنے کم کار اسیں ہمیش اوہنوں سونپی رکھے ہن- وسیبے دا سربندھ ہمیش ای اوہدے تے چھڈی رکھیا ہے- اوہ سونہہ چاوندا ہے جے میتھوں بُھل نہیں ہو سکدی- اوہ سونہہ چاوندا ہے جو مینڈی اکھ اڈِٹھیاں ویکھ سکدی ہے- تے اساں اوہدا آکھیا من گِھندے ہاں - جد اساں اِتنا من گِھندے ہاں وت اوہ چھڑپ کے آکھدا ہے جو چُپ کر کے مینڈے حُکم اُتے چلو- تے اسیں راج کاج دی ذمے واری سِروں لاہون لئی سِر اوہدے اگے نِوا چھڈدے ہاں - اوہ سانوں ماندردا ہے تے اسیں جان بُجھ کے اوہدا ماندر قبولنے ہاں - پر کوئی شے ساڈے اندر ہے جیہڑی اصلوں ایس ماندر نوں مندی نہیں - جیہڑی سلوان نوں چوتریوں لاہ کے وسیبے نوں اِک نویں جُون جِواؤن لوچدی اے- پُورن تے رسالُو ایسے اندرلی شے دے ناں ہن-

پورن تے رسالُو سلوان دے پُترہن- وڈا پُورن اے اِچھراں دا جایا، بھورے پلیا- ماپیاں وی اوہنوں باراں ورھے نہ ڈِٹھا- سلوان نوں پُتر دی چروکنی سِک آہی پر جد پُتر جمیا تے سلوان کِھڑے متھے اوہنوں اکھوں اوہلے کر چھڈیا- اوہ ناں دا پیو بنن تے راضی ہے- کاگتاں وِچ پُتر اوہدے ناویں لگ گیا ہے- دُنیا جان گئی ہے جو اوہ بے اولادا نہیں - ہُن اصل پُتر دے گھر رکھن دی کیہ لوڑ ہے- سگوں جیوندے جاگدے پُتر دا گھر ہوون وی بھسوڑی ای ہے- کیہڑا سانبھے- کیہدے نال میلے تے کِس کنوں ہٹکے- باراں ورھے بھورے وِچ نہ کِسے نال مِلسی نہ بِھٹسی- نرول پل کے جوان تھیسی- پُتر نوں نسنگ رکھن دی سدھر اصل وِچ ساک سبندھ دا خوف ہے، مخلوق نال رہن کھیہن دا خوف- ایہہ اوہدی آپنے آپ اُتے بے وساہی ہے آپنے آپ کولوں گُجھی- آپنے بھانے تاں سلوان پُورن نوں بھورے گھت کے وڈی نیکی کھٹی ہے- نرول رہن دی تانگھ آپنے آپ نوں بندیائی دے رس تھیں واندا رکھن دی تانگھ ہے- بندیائی دا رس جیہدے اندر ہووے اوہ مخلوق اُتے حکم کیویں چلا سکدا ہے-

جِس دیہاڑے پُورن بھوریوں نِکلیا سلوان دا سُکھال مُک گیا- جدوں رانی لُوناں پُورن دے متھے تُہمت لاوندی ہے سلوان جھٹ نہیں گُھساوندا تے اوہدی کہانی نوں سچ سمجھ کے تپ کھلوندا ہے- اوہ پُورن ولوں کوئی صفائی سُنن اُتے آوندا ای نہیں تے ہتھ پیر وڈھا اوہنوں انھے کھوہ وِچ گھتیندا اے- اِنج جاپدا ہے جے سلوان اصلوں پُورن دے جیون تے محلیں وسن وِچ راضی نہیں - پر ایہہ گل سلوان نوں دسے کون- آپنے بھانے پُورن نوں مُکا کے اوہنے وڈا کشٹ کیتا ہے- دھرم نوں لِیک نہیں لگن دِتی- اِکو اِک پُتر ہتھیں قربانی کر چھڈیا ہے- گھر اُجاڑ لیتا ہے-

پُورن چاہوندا تاں لُوناں دا منگیا مُل تار کے آپنی جِند چُھڈا کھڑدا- ایس سودے وِچ اوہدی جِند بچ تاں رہوے ہا پر ایہہ جِند سلوان شاہی دے ناویں لگ ونجے ہا- تے اوہدا عمل سلوان شاہی نوں پکیریاں کرن دے کم آؤندا- اوہنوں دوگلّا تے کھوٹا جیون جالنا پوندا- تے اوڑک بھرم دے جھپے اوہدیاں اکھاں تے چڑھ ویندے تے اوہ آپنے پیو وانگر انھا ہو کے اوہدی گدی اُتے بہہ جاندا- پُورن سلوان شاہی نوں پرکھ جوکھ کے رد جُو چھڈیا تے مُڑ سلوان شاہی نال نبھاوندا کیویں - اوہنے جِند دے کے آپنا نینہہ پالیا- آپنا شوہ سنبھالیا- تے جیہنے اِکواری جِند نوں نینہہ ساہویں نہ جاتا ستیا اوہدی سمجھو اِتنی ودھ گئی جو آپنے آپ نوں اوہ نویں جُونے جِوا سکدا ہے- راجے سلوان دا پُتر پُورن تاں مر گیا پر پُورن فقر جیوں پیا- اکے آکھو رجونس دے کھولڑ وچوں فقر دی تلوار باہر آ گئی-

راج گدی چھڈ کے پُورن نمانیاں تے کِیریاں بندیاں نال مِل گیا ہے- سلوان شاہی نال ہُن اوہدا کوئی باہرلا سبندھ وی نہیں رہیا- سلوان شاہی دی نِینہہ کیہ ہے- مَل دی ات- آخراں دی سانبھ سہیڑ تے کھوہ کھس- پُورن دا فقر ہے ہر رنگ دی مَل نوں تجنا- مَل توں چُھٹکارا بھرم توں چُھٹکارا ہے- ہُن پُورن نوں کُھل ہے- ہتھ اوہدا کرتار دا ہتھ ہے- اوہ ڈھا وی سکدا ہے بنا وی سکدا ہے-

سلوان شاہی دا گیڑ اِنج گڑیندا ہے جے پیسے واسطے چودھر بناؤ وت چودھر واسطے پیسہ بناؤ- پُورن ایس گیڑ وِچوں نِکل گیا ہے- اوہدی میں پیو ونگر آپنے اندر دِیاں تھوڑاں دی قیدی نہیں - اوہ آپنے آپ نال آپنے پچھوکڑ نال سیالکوٹ دیاں لوکاں نال بھرواں تے پُنگرواں سانگا جوڑ سکدا ہے- اوہ سیالکوٹ آوندا ہے تے مناکھیاں نوں چانن لگ ویندا ہے- سُکیاں جڑاں پُھٹ پوندیاں ہن-

اساں واریاں بدھی سلوان دی غلامی کٹی اساں مُک جاوندے جے پُورن ساڈے اندر نہ رہندا، اساڈے اندر دے انھے کھوہ وِچ آپنے لہو دا چانن نہ چووندا- اوس سلوان اگے دھون سِدھی رکھن دا ڈھنگ دس کے ساڈی رت پئی سیکی- واریاں بدھی نِکیاں تے نمانیاں ولوں پُورن وڈیاں تے ڈاڈھیاں ساہویں پیا کھلوتا- ہر رنگ دے وڈِپ اگے اوہنے ہِک ڈاہی- اوہنے دسیا جو چوترے بہن والا جیکر لوکائی دیاں جیوندِیاں جاگدِیاں لوڑاں تھوڑاں سوچاں مُہاڑاں نوں گوکھدا ای نہ ہووے تاں اوہ آپنے بھرم بھورے وِچ ڈکیج ویندا ہے- اوہ نہ کُجھ سیاندا ہے نہ کُجھ پرکھدا ہے نہ کِسے گل نوں نکھیڑدا نہ جوڑدا ہے- چونہہ گُٹھیں آپنے پُن تے گُن سوا اوہنوں کوئی شے نہیں دِسدی- اجیہے حُکم اگے پُورن دا سِر کدیں نہ نِویا-

چودھر واسطے پیسہ تے پیسے واسطے چودھر والا سلوان شاہی گیڑ پُورے وسیبے نوں گیڑدا ہے- ایہہ رہتل دا مُڈھلا ٹُھک ہے تے سیالکوٹ دی وسوں اُتے ایہدا پرچھاواں ہے- سیالکوٹ وِچ محلیں درباریں گھریں بزاریں ایہو ٹُھک پردھان ہے- ایہدی پکڑ کرڑی ہے- ایہدے مننہاراں نوں ہر کم وِچ ایہدے آکھے لگنا پیندا ہے- آپنے آپ نوں ڈھال ایہدی اُتے ڈھالنا پوندا ہے- انیاں کرنا وی پوندا ہے تے مننا وی پوندا ہے- ٹھگی کرنی وی پوندی ہے تے جرنی وی پوندی ہے- مکر ورتنا وی پوندا ہے تے سہنا وی پوندا ہے- اصلوں کھوٹا اتے دوگلّا جیون جھولی پاونا پوندا ہے- اندرلے نوں سہنس حیلیاں نال ولا کے پسماؤنا پوندا ہے- اندرلے دی واج بس اِتنی رہ جاندی ہے جو اوہ بند کمریاں وِچ نِکے نِکے دُکھ پھول کے پُھسکدی رہوے- راجہ سلوان کیہ تے اوہدے درباری اہلکار کیہ تے اوہدی پرجا کیہ سبھ ماہل دِیاں ٹِنڈاں ہار ایس گیڑ وِچ گِڑی آوندے ہن تے ایہدا پانی بھری آوندے ہن- نابری دے دو ای راہ ہن اکے تاں سلوان شاہی دے گیڑ نوں ڈک دیو اکے آپی ایہدے وِچوں نکل جاؤ- سلوان شاہی دے گیڑ اگے ویہرے کیہڑا- اوس ویلے تاں پُورن کولوں ایہو سریا جو اوہ سلوان شاہی وِچوں نکل جاوے- سلوان دی حدوں نکل کے اوہ گورُو گورکھ ناتھ دی جُوہ وِچ ٹُر جاوندا ہے- گورکھ ناتھ دا ٹِلہ سادھاں سُوجھواناں دی وستی شہر سیالکوٹوں ڈھیر دُراڈی ہے- گورکھ ناتھ تے اوہدے سنگی چروکنے سلوان دے دُکھوں جگ واس توں اڈرے ہوئے بیٹھے ہن- اوہ من ستیا لئی فقر تے فقر لئی من ستیا پکاون وِچ جُٹے ہوئے ہن- اوہ آپنے سلوان شاہی دے اُجاڑے آپے نوں مُڑ اُسارن لوڑدے ہن- آپنے چِھجے اندر نوں جوڑ کے باہر نال اِک کرن لوڑدے ہن- پر سادھاں سُوجھواناں دی وستی پُج کے پُورن نوں پتہ لگا جو سلوان شاہی پُرانیاں حداں ٹپ کے کُل دھرتی نوں آپنے کلاوے لئی بیٹھی ہے تے گورکھ ناتھ دی فقر منڈلی نوں کِدھرے ڈھوئی نہیں -

سلوان شاہی تے فقر نالو نال اِکو دھرت اُتے گزارہ نہیں کر سکدے- دوہاں وِچوں اِک نوں مُکنا پوندا ہے- ایہہ شریکہ اٹل ہے ایہہ ویر سِروڈھواں ہے- ایتھے سمجھوتے دی نبھا دی کوئی جا نہیں - رانی سُندراں والے وقوعے نال پُورن نوں ایہہ چانن لگدا ہے-

جے فقر آپنے لئی آپ ان اُگاوے تاں وی اوہنوں سلوان شاہی دا ضابطہ مننا پوندا ہے تے فقر گواونا پوندا ہے- ایس پاروں گورکھ ناتھ دے سادھ ان پِندے ہن- جو جُڑیا سو کھادا- پر پِنن نال وی اوہ سلوان شاہی دی مار توں باہر نہیں رہ سکدے- پُورن پِنن گیا تے رانی سُندراں اوہنوں گھیر کھلوتی- سُندراں دی مرضی ایہہ ہے جو پُورن نوں آپنی ورتن وِچ ولا کے محلیں وسائے- فقر بُھکھ، تریہہ، کام دا گولا تاں نہیں پر بُھکھ تریہہ کام اوہدے وجود دے اندر تاں ہن- سلوان شاہی ایہناں راہیں آپنے ویری نوں مُکاون دا چارا لاوندی ہے- پُورن سمجھ گیا جو سلوان شاہی آپنے اندرلے چور نوں آپنے کھوکھلے اصلے نوں تاں ای لُکا سکدی ہے جے اوہ ہر پاسے چڑھتل چاڑھی رکھے- آپنا پسار چونہہ گُٹھیں ودھاوندی رہوے- فقر ستاں پڑدیاں وِچ وی ہووے سلوان شاہی دے راہ دی اڑکن ہے تے راہ دی اڑکن سلوان شاہی نوں موت ہے-

پُورن سُندراں دے آکھے نہ لگا تے اوہ مر گئی-

سُندراں دے وقوعے توں پُورن نوں سہی ہویا جو سلوان شاہی تے فقر دو نِت دے شریک پنتھ ہن- اِک دا ہوون دُوجے دا نہ ہوون ہے- جے کر فقر نے جیونا ہے تاں اوہنوں سلوان شاہی دا کوٹ ڈھاونا پوسی- ایہدیاں نِیہاں کھدیڑنیاں پوسن- جد تائیں سلوان شاہی دی اِک اِٹ وی کھلوتی ہے واء وِچوں زہر نہیں مُکنا تے منس نوں ساہ نہیں آونا- جے منس نے ایہہ زہر نہ مُکایا تے آپیں مُک ویسی- پُورن نے پک کر گِھدا جو سلوان شاہی نوں جڑوں کھدیڑنا جیون دا مُول ہے- اوہ سادھ ٹِلے توں ڈھلیا تے سیالکوٹ شہر دی ولگن ساہویں آن ڈیرا لائیس-

سلوان نوں خبر لگی جو کوئی نواں فقیر ڈُھکیا ہے تاں اوہ لُوناں نوں نال لے کے پُتر منگن آیا- بُڈھے وارے اوہدا پُتر ناویں لواون دا ہڈک اگے نالوں ودِھیک ہے- پُورن اِک دانہ چاول دا لُوناں نوں کھوایا- تے رسالُو جمیا-

رسالُو ای سلوان شاہی نوں گدیوں لاہوندا ہے تے سلوان شاہی دی نیِنہہ اُکھیڑدا ہے- رسالُو پُورن دا ای نواں رُوپ ہے- پُورن اِک نویں جُون دھاری ہے- ست والے تے سار والے سادھ نے گُر گیانی نے آپنے آپ نوں اِک وریام راٹھ دی جُونے جمیا ہے- اکے اِنج آکھو جو فقر جیہڑا اِک ہتھ وِچ سُوجھ سیان دا جھنڈا لئی بیٹھا آہا اج دُوجے ہتھ وِچ تلوار پھڑ کے اُٹھ کھلوتا ہے-

بُڈھا سلوان ہاتھی تے چڑھی آوندا ہے- اِک کواری کُڑی دِس پیندی ہے جیہدا ڈِھڈ ودھیا ہویا ہے- راجے حکم کیتا ہے سپاہیاں نوں جو کُڑی نوں بدکاری دے جُرم وِچ پھڑیا جاوے تے اوہدا پیٹا چیر کے وِچوں حرامی اولاد کڈھ سٹی جاوے- جدوں ایہہ دھرو ورت گیا تے پتہ لگا پئی کُڑی نوں تے اپھارا آہا- کُڑی بے دوس کُس گئی پر دھرم دا راکھا سلوان آپنے فرضوں سُرخرو ہو گیا- دھرم سلوان دے کھوکھلے اندرُونے دوالے ولی ولگن ہے- ایہدی راکھی دے جھل وِچ انھا ہو کے اوہ آپنے اندرُونے ساہویں ہوون توں بچ جاوندا ہے- اوہنوں ہر نواں پوچ ہر چھوہر ہر کُڑی دھرم نوں اُلانگھدی تے نِنددی لگدی ہے- اوہ سدا آپنے جھل نوں تڑکا لائی رکھنا چاہوندا ہے- اصل حال نہ اوہ ویکھن لوڑدا ہے تے نہ اوہنوں دِسدا ہے- اوہ ان ڈِٹھے ان ہوئے دھرو نوں میٹن لئی دھرم دی ڈانگ ورھائی جاوندا ہے-

سلوان دا ورتارا ویکھ کے رسالُو پک کر گِھدا جو سلوان نوں سودھیا نہیں جا سکدا- لوکائی دا چُھٹکارا تدے ہو سکدا ہے جے سلوان دا بُوٹا جڑوں پٹیجے- ایہہ پک کر کے رسالُو آپنی سُوجھ تے آپنے بلکار نال سلوان نوں گدیوں لاہ سٹدا ہے- چودھر لئی پیسہ تے پیسے لئی چودھر والا چکر سیالکوٹ شہر دے سِروں ٹل ویندا ہے- سیالکوٹ شہر وِچ اِک نواں ٹُھک اُبھردا ہے- من ستیا لئی فقر تے فقر لئی من ستیا- ہُن توں لاء راج کاج ایس ٹُھک نال ای ٹھیکے جاونے ہن-

پرانی رہتل وِچ رہندیاں کُوڑ اگے انیاں اگے سِر نہ نواون دی ساڈی آس دا ناں پُورن آہا-

تے پُرانی رہتل نوں ڈھا کے اِک سجری نروئی رہتل اُسارن دی ساڈی سِک دا ناں رسالُو ہے- پُورن نال آہا تاں اسیں آپنے آپ نوں سنبھالیا آپنے اندر کھلو کے سِرڑ تے ثابتی دا کرڑا آسن دھاریا، کُوڑ تے انیاں دے وار جرے- رسالُو نال رلیا تاں اساں اندر دے مورچیوں نکل کے میدانیں آ گئے- اسیں ڈھالاں سٹ کے تلواراں چا لِتیاں - اسیں نویاں راہواں کھوجن تے نویاں کاڈھاں کڈھن نکلے- پُورن ساڈی دِڑتا تے سُجاگ دا نشان آہا- رسالُو ساڈے اُدم، اُپج تے اُلیل دا نشان ہے-

رسالُو وی پُورن وانگ بھورے دا پلیا ہے پر پُورن وانگ اوہ بھوریوں نکل کے سکیاں متریاں نوں سلام کرن نہیں جاوندا- گلیلیاں نال پانی بھرن والیاں دے گھڑے پُھنڈدا ہے- سلوان نوں عرضیاں پوہتیاں تے حکم کیتوس جو محل دے نیڑے سبھناں رناں نوں پِتل دے گھڑے بنوا دیو- پر رسالُو نُوں کون ولے- اوس کِتوں لوہے دے گلیلے گِھن آندے تے رناں دے گھڑے وت پئے تِڑکے- ہُن سلوان نوں سوڑ پئی- ایہہ جاتک تاں میری سوچ دیاں حداں ٹپی آوندا ہے میرے ضابطے الانگھی آوندا ہے تے رعیت دیاں نظراں وچ راجے نوں بے وس کیتی آوندا ہے- چِھتھا ہو کے سلوان رسالُو نوں دیس نکالا چا دِتوس- رسالُو سیالکوٹوں نِکلیا تے تھلاں باراں وِچ جا واس کیتوس- اوتھے بار واسیاں ماہنواں، ڈھوراں تے پکھیرواں نال اوہدے سانگے جُڑدے ہن تے یارِیاں لگدِیاں ہن- رسالُو اوہناں دی بولی سِکھدا ہے تے اوہناں دے نال اِک مِک تھی ویندا ہے- دھاڑے مارن تے ہلے کرن دِیاں جاچاں سِکھدا ہے- وت اِک دینہہ اچن چیت سیالکوٹ نوں جا ولدا ہے تے سلوان دی فوج ترُٹ کے اوہدے نال آ مِلدی ہے- سلوان گدیوں لہہ جاندا ہے-

سلوان اخیرلے دم تائیں آپنے پُن دے بھرم وِچ کُھبیا تے آپنی گُجھی نیتوں انھا ہے- اوہنے کدیں جگ واپری نوں نہیں گوکھیا- اوہ رِیت دے اُچھاڑ وِچ سِیتا پیا ہے- اوہ محلوں گھٹ ای نِکلیا ہے تے سیالکوٹوں باہر گیاں اوہنوں عمراں ہو گئیاں ہن- رسالُو دا پیر سدا رکابیں رہندا ہے- اوہ نِت بار دے پینڈے کچھدا رہندا ہے بار دے بھیت کھوجدا رہندا ہے- جد سیالکوٹ آوندا ہے تے آوندیاں سار وزیر نوں آکھدا ہے مینوں سبھ نِکیاں وڈیاں ظالماں دے پتے دس میں اوہناں نال جا کے بِھڑاں تے اوہناں نوں جڑوں پٹاں - سِرکپ ونگر دیاں راجیاں نال لڑائی اوہدا روز دا آہر ہے-

سِرکپ سُوجھوانی تے سیانپ دا گھر، جیہدی ساری سیانپ مکر دی نوکری وِچ جُٹی ہوئی ہے- سُوجھوانی اوہدی پھند بناون تے لاون وِچ رُجھی رہندی ہے- داء دپے تے جوڑ تروڑ دا گُرو ہے- اوہ ”میں“ دے کالے علم دا وپاری ہے- ہر ویلے چوپٹ اگے دھری بیٹھا دُنیا نوں نِواون تے میٹن دِیاں پیچویاں چالاں گولدا رہندا ہے- اوہدا ہوون مخلوق نوں وڈا جوکھوں ہے- اوہدا کُل مخلوق نوں سدّا ہے جیہڑا مینوں ہرا جاوے مینڈی دِھی سُلکھنی پرناوے تے مینڈا راج وی سانبھے تے مینڈا سِر وی لاہ کھڑے- جے تسیں ہر جاؤ تے تسیں سِر لہاؤ- کھیڈ سِرکپ اوہو کھیڈدا ہے جیہڑی اوہنے ورھیاں بدھی پکائی ہے-

نال اوہنے ڈٹ دا اجیہا جال کھلاریا ہویا ہے جے کوئی وی کھڈار بازی نہیں جِت سکدا- ایتھے رسالُو جیہے بار واسی فقر ای من دی سُرت تے جُسے دا ست سنبھال سکدے ہن- رسالُو نوں بھاج کیویں پوے- بار دے جی جی نال اوہدا سانگا ہویا- نِکڑے نمانے تے نتانے جنور اوہدے بانہہ بیلی ہن- جد اوہنوں بھیڑ پوے سرپر پُکردے ہن تے اوہدے نین پران بن ویندے ہن- بار دے سیہے، جھا، طوطے، مینا، جنڈ کریر تے ککھڑے کنڈڑے ساڈے روح ہن ساڈیاں جِیبھاں تے کر پیر ہن- ویکھن وِچ بے زبان تے لِسے- پر ساڈی بولی دِیاں رمزاں دا رسالُو جانو ہے- ساڈیاں زوراں تے ساڈیاں گُناں دا رسالُو بھیتی ہے- اساں کدے اوہنوں کِسے گُجھ اگے بے وس نہیں ہوون دِتا- اساں کدے اوہدی کنڈ نہیں لگن دِتی- بے زباناں تے لِسیاں دی فقر فوج پھند فریب دے علم دیاں لشکراں نوں بھجا دیندی ہے- سِرکپ رسالُو اگے ہار من گِھندا ہے-

مُڈھ قدیم دے ویری سلوان نال لڑن دا راہ سانوں پُورن دسیا- ایس راہ دے دو پڑاں ہن ہِک جرن دا تے بیا کرن دا- جرن والا پندھ نبیڑ کے ای کرن ول پیر پائیدا ہے- پُورن دے سواہ رنگے سریر وِچوں ای رسالُو والی لاٹ اُبھری- جد سلوان شاہی دا گھیر ایڈا موکلا تھی گیا جے کوئی نُکر جگ دی اوس توں باہر نہ رہی تاں پُورن جاتا جے ہُن جرن دا ویلا مُکیا تے کرن دی گھڑی سِر تے آن پوہتی وت اوس سادھ والا بانا لاہ کے راٹھ والی رکابے پیر پایا- جد پُورن دے رسالُو بنن دا ویلا آیا تاں سیالکوٹ دی ولگن دوالے سُکیاں داکھاں رس پئیاں - انھیر مارے شہر دیاں لوکاں نوں اکھیں چانن لگ پیا- اِچھراں دیاں سُکیاں تھناں وِچ دُدھ ہمبلیاں مارن لگا-

رسالُو سانوں پُورن دے فقر دی دات ہے- پیڑھیو پیڑھی تے واریو وارے رسالُو نیلی اُتے چڑھیا بار دِیاں دُھوڑاں پیا کچھدا ہے- ایہو اوہدا جیون ہے- ساڈے نال اوہدی تاں ای نِبھ سکدی ہے اوہ تاں ای رسالُو رہ سکدا ہے جے بار وِچ اوہدا ہر قدم اگوہاں رہوے- اوہ نِت سلوان دی گدی موہدی پیا مارے نِت سِرکپ دِیاں گوٹاں پیا پُھنڈے-