اج تک وانساں دی جھنگی
ونڈ رَولے توں پہلوں دی گل چیتے آئی اے،
تدوں پانڈی ہویاں قلِیناں دا میں
کُولیاں قیدی اُنگلاں اُنیا ڈھوون سُکھالا کوئی نہیں
کنڈ موڈھا ہُشناک لوڑیدائے
بھار ہزاراں ورھیاں دے دُکھ سُکھ دا ہویا،
امبرسروں لَد ریل گلیچے جا کلکتے لاہونے
سِر تے ہونے مالک مُنشی
مار بہانہ کوئی شہروں نکل جانا
آ گھاٹ سمندر بہنا
اِکواریں پِھردا جنگل وڑ گیاں
لگے گواچاں ہُن پردیس
بے تھوہا بھونچلیا
ڈر تھرتھلیا
وانس نویں اُگدے کول آن کھلوتاں
پوری پوری بُل جوڑ کَھلی نوں چھوہ سنجاتا
جاپے ایہہ پردیس ای دیس ہے