شہر اساڈے وِچ تدوں
دو ای پہلوان آہے وڈے
نتھا مہر کوٹیا
دُوا ودانا چِھندی آلا
گھول ایہہ ناہے گُھلدے
چونک وِچ سارا دینہہ، بہہ تھڑیاں تے لاونا
وِچ وِچ پھیرا ہٹیاں دوالے پاونا
دُدھ گلاس اِک دھار کِتوں
پیڑے کھوئے دے چار کِتوں
قیمے والا نان دو بُرکی کرنا کِتے
دو گُھٹ ربڑی والا پیالہ
اُتوں سن سنتالی آ گیائے
ایہہ دوئے پِھر پِھر ہٹیو ہٹی پئے آہندے نیں
‘‘دسّو کیہڑا کیہڑا لُہاونائے
کیہڑی کیہڑی رس مِسّی
سُکے منجے تہاڈے ڈاہونی اے
بھوہرے دھریا کیہدا کیہدا کڈھ کوٹھے تہاڈے پاونائے
پَل پَل اندروں دین ایمان دی سانوں کُوک سُنیندی جے
تُسیں مومنو کھادا ایہناں دا
اج حلال کرواونائے’’