]حویلی ملک اشرف دی- اُنھویں صدی دا ساٹھا- رات دا دُوجا پہر- حویلیوں باہر مشال دی لوئے نظام لوہار گھوڑی نُوں نعلاں پیا ٹھوکدا اے- طبیلی برکت وی کول بیٹھا اے- حویلیوں سواری لئی تیار ملک اشرف نِکلیا اے[
ملک: کیوں نظامے خاں ہو گیائے کم
نظام: ہو گیائے ملک جی- اج ادھی راتیں کیہدھر سواری چلی اے
ملک: اوہا کمذات کم چور، سرکار نال متّھا لاون دا رَولا مچا کے ڈِھڈ جیہڑے پُوردے آئے نیں اپنے
(گھوڑی اڈّی چھنڈی اے- نظام مونہہ پرے کر ولائی اے)
ملک: لگی تے نہیں نظامیا
نظام: کوئی نہیں ملک جی (رچھ سانبھیوس)
ملک: (گھوڑی نُوں تھاپڑ کے) کاہلی نہ پؤ لاکھیئے ایہہ لے (سوار ہو گیائے-) کیوں وئی برکتُو کِنّے ہانی آئے نیں باہر تینڈے
برکت: چالیہہ کھلہار کے میں تے اِتھائیں آ گیاں سرکار- ہو ای گئے ہوسن پنجاہ پُورے ہُن تائیں
ملک: رل توں، کر اکوِنجا
(برکت دوجی گھوڑی تے چڑھ کے ملک اشرف دے اگیرے دُڑک وگیا اے-)