ست اساں رل نِکلیاں آہیاں
دو ادھ راہے پرت گئیاں:
''نہیں دینی اوہناں ٹانگ تے بیڑی''
اوہا ہوئی،
ٹِھل پنجے اساں تَر پئیاں،
پُج منجدھارے لگا جے بس ہُن ہار گئیاں
دُوروں وگدی آئی چھتِیری
ہفیاں لگیاں پھڑن
''نہ کچے گھڑے ہتھ پاؤ''
آہندی نِکل گئی،
نالے ای لہر اچنبھا باہوڑی
''بانہہ میں نَیں دی ہاں''
ڈھل تَنِیں اوہنے لاہیاں کندِھیں،
تک اِک دُوجی نُوں جاتا اساں
کر اپنا آپ اج پار ہاں آئیاں