''اِک گل دسیں نا چکوری
تُوں ہتھ کیوں ہر ویلے دھوندی رہنی ایں''
''شبدوت ماسی
کُگندھ جیہی مینوں
ایہناں ہتھاں چوں آوندی رہندی اے''
''مینوں تے کدے نہیوں آئی
سگوں سُنگھی سُگندھ ای اے میں تے
جدوں وی ہتھ تینڈے چُمنی آں
پتلِیاں لمِیاں انگلاں والے
ایہہ وہم تُدھ کِتھوں چا کے
اندر دھریا اے''
''شبدوت ماسی وہم نہیں ایہہ
مینوں سُونہہ باہوڑی اے
ہتھ میں اجیہی شے نُوں لا بیٹھی آں
جیہڑی سُگندھک لپٹاں مریندی آہی
چائی اے میں تے ڈَھے پئی بھُنجے
مُڑ میں چائی تے کُگندھ متلاونی
نک مینڈے نُوں چمڑ گئی اے
اوہ میں دھوندی رہنی آں
پر لہندی نہیں
شے اوہ کیہڑی آہی
شبدوت ماسی کیہ دساں''
''نہیں نہیں، دس چکوری،
دسن ای اُپا ہوندا ای
اجیہیاں اَوکڑاں دا''
''چِٹھی آہی اوہ جُوڑی سکَتّر ولوں
مینڈے کم دی سلاہنا
تے نال ای سنیہا
’تُوں ہُن درج ایں ممبر جُوڑی دی
پَینتی نمبری‘،
سلاہنا نال تے بہُوں خوش تھئی میں،
پر ممبری والی گل نے مینڈے
سِر تے بھار جیہا اِک دھر دِتا''
''چکوری سوہنِیئے
چِٹھی اوہ کِتھے ای
وکھاویں نا مینوں''
چکوری تَھیلے چوں کڈھ اوہ چِٹھی
شبدوت ماسی نُوں پھڑائی اے
پڑھ کے نِرت بھاؤ ماسی کھیڈیندی اے
''چکورو لِکھ پرتاوا''
چکوری لِکھدی اے ماسی دا دسیا،
’میں تے انگ ہاں جُوڑی دی
پہلے دینہہ توں
اوہا ای آں میں جو پئی جُوڑی چاہوندی اے
سُکھی ہاں میں بہوں
تُہاڈے سنیہے تے‘
شبدوت ماسی پرتاوا پڑھ
چکوری نُوں پرتائیوس
''سُنگھیں نا ہُن چِٹھی اوہ چکورو''
چکوری سُنگھئِیوس،
''آہا جی آہا،
ہُن تے ماسی شبدوت
سُگندھ ای سُگندھ اے
اوہ وی نویلے رنگ دی''
ماسی دے ہتھ چُم کے
اکھیں لائے نیں چکوری،
شبدوت نچدی آہندی اے
''مینوں وی ممبر اپنی جُوڑی دا
دِتا ای بنا چکورو،
آہا جی آہا''