فرید بھنڈار

[ حافظ ترووَر مشہور حافظ نیں

میاں جان خاں دے ڈیرے آئے نیں - گڈِیوں لتھّے نیں - مِیئیں صاحب دے اِک پربندھک گوڈے چھوہ کے صوفے اُتے بہایا اے اوہناں نُوں -

مِیئیں صاحب دا دوہترا سِیرُو کول آیا اے ]

سِیرُو:حافظ جی سلام

مائی سھاکو: تُہاڈی گھوڑی نُوں لگام

تُہاڈی گھوڑی اگے پٹھے

اسیں چُھٹی لے کے نَٹھے

[حافظ تے سِیرُو دوئے ہسّے نیں، سھاکو مائی جُھرمَٹدی اپنے آہرے لگ گئی اے]

حافظ:(سِیرُو دے سِر تے ہتھ پھیر کے) واہ جی خان بہادر سِیرُو- کِنویں جماعتے پڑھدے او؟

سِیرُو:میں دُوجی چڑھیاں کل

حافظ:تے اج چُھٹی کیتی جے

سِیرُو:تُہانُوں مِلنا ہا نا اج، نالے اِک گل وی پچُھنی ہئی، تُہانوں بُری نہ لگے تے

حافظ:تُہاڈے مُونہوں جیہڑی وی نِکلے اوہ چنگی لگنی اے سانُوں

سِیرُو:سکُولے اِک انّھا فقیر آوندا اے منگن

اوہنوں سارے حافظ ای آہندے نیں، تُہاڈیاں تے اکھاں چار نیں

حافظ:(ہس کے) نہیں، ہن تے دو ای- اِک ویکھدی اے اِک ویکھیا تولدی اے

سِیرُو:اِک عینک ہوئی، تے اِک تکڑی

حافظ:واہ، ٹھیک ناں رکھے نیں تُسیں دونہاں دے، کم ونڈیندیاں وی رہندیاں نیں آپو وِچ

سِیرُو:اج تُوں عینک میں تکڑی

اج میں عینک تُوں تکڑی (نِرتیا اے)

جیہڑی پچُھنی آہی، اوہ تے وِچے ای رہ گئی

حافظ:پچُھو خان بہادر، پچُھو، بِسمِ اللہ

سِیرُو:حافظ لفظ دے معنے کیہ نیں

حافظ:حفاظت کرن والا

جیہڑے لفظ حِفظ ہو جاون

اوہ حافظ دی حفاظت وِچ

آ جاندے نیں

سِیرُو:ہُونہہ، بینکر ہوئے نا حافظ

حافظ:بالکُل، چیک لِکھو نا رب دے ناں دا، تے لے لؤ جو چاہیدا اے

مائی سھاکو: (لنگھدی کھلو کے) پر اُتے سُود نہ لاؤ نا تُسیں

حافظ:توبہ، اسیں کیوں لاونا اے

اساں فقیراں کول تے کشکول ای اے

مائی سھاکو: کِتھے دھریا جے اج

حافظ:دھرنا کِتھے اے اوہنوں - اوہ تے ہر ویلے نال اے (ڈِھڈ تے ہتھ لایوس)

سھاکو مائی جی کیہ پاونا جے اج ایہدے وِچ

مائی سھاکو: پُلاء، قورمہ تے حلوہ سُوجی دا

حافظ:برکتاں

مائی سھاکو: ایہو ای سُود جے حافظ جی، سانُوں پتہ اے ایس کر کے، جو لاہونا ساڈیاں ٹبراں ای ہویا، گڈی وڈھی اپنی چڑھاوے چاڑھ کے……