فرید بھنڈار

”آؤ سکھی،

ہُن بہہ کُجھ کھا لؤ،

بھال کے1 آل دوال

نمانیاں گبھرُواں گبھریٹِیاں 2 دی

سجری کیری وِس ہِردے3 تے لا لؤ“

”ہُونہہ،

تاں ایہو ای اے ست4 نمان،

وِس کیر5 کے دھرتی اُتے

ستھر6 وِچھان“

”نانہہ سکھی،

ایہہ وِس7 کوئی زہر تے نہیں نا،

ایہہ تے وِسار1 اے، ہلدی،

پَھٹ2 جیہڑے

لاہے3 کھٹائے4 نیں جِیا جُون5 نُوں

اوہناں نُوں بھر سرساون6 لئی

اپنا آپا7 مَلدی اے“

1- بھال کے: سُنجان کے، پچھان کے- 2- گبھریٹِیاں: مٹیاراں، جوان کُڑیاں – 3- ہِردا: 1) چھاتی،

2) دِل- 4- ست: 1) سچ، 2) نچوڑ، تت، اَیسنس، 3) ستیا، سکت- 5- کیرن: بھورن، تھوڑا تھوڑا کر کے کھلاون- 6- ستھر: مرن دے افسوس کرن لئی آون والیاں دے بیٹھن واسطے وچھایا گیا کپڑا، دری- 7- وِس: 1) زہر، 2) غُصے دی کَوڑ-

1- وِسار: ہلدی- 2- پھٹ: پاڑ، زخم- 3- لاہے: لاہے نے (لاہا: منافع، پروفٹ)-

4- کھٹاون: کماون دا عمل- 5- جِیا جُون: جیوندے جی- 6- سرساون: 1) تازہ کرن، 2) خوش کرن، نہال کرن- 7- آپا: اپنی ہوندی، ہستی-