فرید بھنڈار

جھاکی 1

[گول بزار دی نُکرے ہٹی سوگُھو نائی دی- اندر کُرسیاں ترَے، تے کندھاں شیشے جَڑیاں- سوگُھو پنجاہاں دے پیٹے- پگ بسنتی تے سلیٹی واسکٹ- 2-1960 دا ویلا-]

سوگُھو: آؤ شیر جمال خاں جی

(شیر جمال خاں کُرسی تے بہہ گیا اے- ترِیہاں دا ہوسی- نِیلی اچکن، گُھٹَنّا گُلابی- سِر تے جِناح کَیپ- بانہہ سوگُھو ول کیتیوس- اوہ نَوہیرنے نال نونہہ لاہوندا اے)-

شیر جمال: (اُٹھ پیسے دیندا اے سوگُھو نُوں) ایہہ رکھ سوگُھو میاں مالش دے، ایہہ حجامت، ایہہ شیوَ، تے ایہہ چاء پانی

سوگُھو: گھنے سیانے او خان جی

نیل کَٹَر نہیں کدیں ورتدے

ذرا جیہی چِٹّی ودھری دِسی پوٹیاں تے، تُسیں باہوڑے سانُوں- لمّے نَونہہ تے اوہناں شیراں دے ہوندے نیں جیہناں نَونہدر مار کے ماس بگانا کھانا ہویا- تُہاڈے جیہیاں سخیاں دے نہیں- (پیسے کِھیسے وِچ پاوندیاں) دان اے تُہاڈا خان جی- اگوان تُسیں ہوئے نمانیاں دی جگ جاتی جُوڑی دے- آپاں تے وِچ کمیر آں

شیر جمال: سُکھی رہو سوگُھو میاں

(شیر جمال ٹُر گیا اے- سِیرا تے منجُو آئے نیں- دوئے بزار دی صفائی دا کم کریندے نیں)

سِیرا: بھلا لیڈر اے تُہاڈا سوگُھو، ہر پل راضی سانبھ سنبھال- ہر ویلے بن ٹھن، کپڑے اعلےٰ توں اعلےٰ- مَیل دی چِھٹ نہیں پَین دینی

منجو: جُوڑی تہاڈی تے ہوئی نابری لیاون لئی- ماڑیاں نُوں رَلا کے ظُلم دا راج مُکاون لئی- پر لیڈر تُہاڈا ایس کارے دا ناں ای نہیں لیندا- ایہہ کیہ گل ہوئی-

سوگُھو: وڈا کاروبار اے، اوہ وی چلاونا ہویا، دُنیاداری وی رکھنی ہوئی- کِنی کو ویہل کڈھے کوئی

1- اوکاڑ= آجڑیاں دی وسوں (اوکاڑا راوی کندھی دی اِک جُوہ دا ناں اے)-

سِیرا: ویہل؟ جلسے تے جلسہ، تقریر تے تقریر- پر بھُکھ دُکھ دا ہنیر ہے کیہ- پیا کیوں تے مُکاونا کِیویں ہے ایہنوں- نہ لِیڈر ایہہ دسدا اے لوکاں نُوں نہ کرندے تُہاڈے جیہے

سوگُھو: ایہناں گلاں دا ڈھول مارن نال ہوندا کیہ اے، جیلاں پھانسیاں- ایہو ای بھُگتیندے گئے نیں پِچھلے- مِلیا کیہ اے، بدلیا اے کُجھ؟

منجُو: تاں پھیر اوسے نُوں پکیاں کری آؤ جو ہوندا اے پیا

سِیرا: چھڈ یار منجُو- کرو بھائی تُسیں کرو حجامتاں- اسیں وی اپنے آہرے لگنے آں- (دوئے ٹُر گئے نیں)

[نالدی ہٹّی مائی گُلجاری دی اے- چاء، کوکا کولا، سِگرٹ- سوگُھو اپنی ہٹیوں نِکل کھلوتا اے ایتھے- سِگرٹ لایوس]

سوگُھو: ایہہ نہیوں ٹلدے ٹوکا ٹوکی کرنوں- کیہ کریئے ایہناں دا

گُلجاری: سُن چھڈی دِیاں نیں- بعضا وٹّ ول اندر دا نِکل وی جاندا اے

(گا کے) مت بُہاری دی اے

گل گُلجاری دی

سوگُھو: واہ گُلجارِئیے- تیری وی رِیس نہیں- ساڈا تے وٹ دوہرا کر چھڈیا ای

گُلجاری: پایا چھیڑ خانیاں دا دوہرا کریئے تاہیوں نِکلدا ای

سوگُھو: چھیڑ خانِیے؟

گُلجاری: ایہہ جیہڑے تیرا نَونہیرنا کُھنڈا کراون آوندے نیں- شیر خانِیئے آکھ لؤ

سوگُھو: سِگٹ توں گھنی پرہیز اے شیر جمال خاں نُوں- کوک نُوں تے ہتھ نہیں لاوندا

گُلجاری: تے میں کیہڑا اوہدے لئی دھریا ہویائے ایہہ سَودا- میں تے آپ کدیں نہیں چکھے ایہہ

سوگُھو: ایتھے رکھ سُو- تے لوکاں نُوں کیوں پئی پیاونی ایں- اپنا آپ بچا کے ہوراں نُوں پئی مرواونی ایں

گُلجاری: آہو، ایسے کم دے تے ایہناں بزار لوائے نیں چھیڑ خانِیاں تے اسماتراں نُوں ڈاہیا اے وِچ ایہناں دے

(سوگُھو دا گاہک آ گیا اے، اوہ اپنی ہٹّی ول ہویا اے)

جھاکی 2

[کُھلّی تھاں- واسری تے ویہرو بیٹھیاں نیں رُکھ ہیٹھ- نیہر آئی اے]

واسری: بھلی لِیڈری گُھکائی ہوئی اے صاحب تیرے

نیہر: میرا نہیں- صاحب اوہ اپنے آپ دا اے- اوہ وی کیہ- آپ تے ہویا کوئی نہ اوہدا

واسری: کِتھے گیا

نیہر: کُوڑ دا کُوڑا ہویا پیا اے- دنیں جلسے تقریراں، راتیں پارٹیاں افسراں دِیاں، وڈیاں وپارِیاں تے بھوئیں والاں دِیاں- جِس کم لئی ایہہ جُوڑی جُڑی اے اوہنوں پرے رکھن ای لِیڈری اے اوہدی

ویہرو: تُوں کدے پچُھیائے اوہنوں اوس کم دا

نیہر: کوئی اِک واری؟ پر جواب اوہدا، بس ہویا کہ ہویا- اوہا تے کرنے آں پئے اندرے اندر- پچُھنی آں میں کیہڑے اندر، اکھے تُوں ایں اندر ساڈا- بس اِک احتیاط کریں، کِسے نُوں سُوہ نہ لگن دئیں اپنی سوچ دی- کم کراویں تے پُورا عِوضانہ دیویں اوہناں نُوں- میل جول گُوڑھا کری آویں اوہناں دِیاں بیگماں نال

(گُلجاری آئی اے تیز تیز ٹُردی)

نیہر: (گلوکڑی گھت مِلی اے) کیوں گُلجار، ساہ کیوں چڑھایا ای

گُلجاری: دُوڑدی جو آئی آں

نیہر: کوئی مگر لگا ہویا ای؟

گُلجاری: جو تیرے مگر سو میرے مگر

واسری: تُہاڈے ای نہیں پُوری خلق دے مگر پئے ہوئے نیں ایہہ سارے جہان تے- کِتے اُٹھ نہ پون لوک

ویہرو: اگے تے قیداں کوڑے ای وسیلہ ہا نا ایہناں دا، ہُن نواں رُوپ وٹائیونیں- نابراں دے موہری ہو لہندے نیں پئے تھاؤں تھائِیں

واسری: کرنا کیہ اے اساں تے کیویں، ایہہ سوچن بھالن ول اساں ہووئیے ای نہ- اوہناں دے دِتے ولیویں ای رُجھائی رکھن سانُوں، جاپے سانُوں ایہا ای گُجھے راہ نیں جیہناں اُتے سواری جاندی اے پئی ساڈی- ایہناں راہاں تے پون ای اپڑن اے، سو اپڑے ای پئے ہاں- ہور کِسے گل دی لوڑ نہیں سانُوں ہُن

(سِیرا تے منجُو آ گئے نیں)

سِیرا: ایہہ اے ہُن ساڈی جُوڑی-

(گُلجاری نُوں) کیہنوں بہال آئی ایں ہٹّی تے، سوگُھو نُوں؟

گُلجاری: کیوں، میں اُسترا پِھروانا اے ہٹّی نُوں- نہیں سِیریا- ہٹّی ہُن میں بند کر دِتی اے- ایہہ سَودا نہیں وِکنا اوتھے ہُن- میں ہُن اوتھے کتاباں دھرنیاں نیں سجری سُگھ والیاں، تے اوتھوں پرچہ کڈھ ورتاونا اے جیہڑا پِنڈ پِنڈ اپڑے تے دَسّے جی جی نُوں کیہ ہوئی اے اوہناں نال تے کیویں تروڑ اساں کرنا اے اوہدا

منجُو: لڑ گئی اے تینوں سوگُھو دی آکھی

گُلجاری: آپ ای لڑدی رہنی آں اپنے آپ نُوں

سِیرا: گُلجاری پِنڈاں شہراں وِچ فرق وی اے سوچ سمجھ دا

گُلجاری: پِنڈاں ای شہر وسائے نیں

نیہر: تے شہراں ای پِنڈ اُجاڑے نیں

سِیرا: شہراں دا تے ورتارا ای اُجاڑا اے- آپ وی پلو پل اُجڑدے نیں پئے

ویہرو: پِنڈاں وِچ اجے وی سانجھی ورتن ہے جیہدا ویروا اسیں اپنی رِیت دیاں جوڑکاراں دِیاں لِکھتاں وِچوں پڑھدے سُندے آئے آں

سِیرا: ساڈی رِیت دیاں جوڑکاراں کوئی خیالی وسّوں نہیں پرچاری- اوہناں ویکھے مانے اوہ گراں جِتھے کوئی اُچ جِھک نہیں، نہ نَر نار دی وِتھ وِرل- اِکو ٹبّر بن پئی وسیندی اے خلق- نہ کوئی چودھر نہ چُبارا- نہ کوئی وِتکرا مُدَپّا نہ کوئی جھیڑا

گُلجاری: وکھالو نا سانُوں اوہ گراں

سِیرا: آ جاؤ

(سارے ٹُر پئے نیں)

جھاکی 3

[واسری، نیہر، ویہرو، گُلجاری، سِیرا، منجُو اِک گراں کول اپڑے نیں- ساہویں گھر دا بُوہا کُھلیا اے- سٹھاں پَینٹھاں دی اِک جوان جہان جنی اندروں نِکل مِلی اے ساریاں نُوں]

جنی: میں آں سرلو- باراں پَیراں دی کھڑک نے بُوہا کُھلایا اے- میں ستویں ہوئی ہُن تُہاڈے رلن نال

سِیرا: سرلو اُستاد اے ساڈی

سرلو: تے شاگرد وی

سِیرا: جدوں جی کرے آ کے سبق لے لؤ، اِکو جمات اے بال وی وڈکے وی- تے بولن سُنن ای قاعدا کتاب اے- کن اکھیاں کر پیر ای پھٹیاں سلیٹاں کاپیاں، تے اوہا ای قلم دواتاں پَین پنسلاں

منجُو: ایتھوں پڑھ باہر پی ایچ ڈِیاں دے چوغے پا کے پروفیسریاں پئے کردے نیں کئیں، تے کئیں وکیلیاں تے افسریاں- ایتھے پرتن جدوں کدیں، کَھڈّی تے بہہ جاندے نیں- اسیں وی- باہر تے جھاڑُو بزاریں پھیرنے آں نا

سرلو: آکھو تے ستّیں وِیہیں سَو کر لیئے

گُلجاری: اوہ تے میں کریندی آں ہٹّی تے بہہ کے

سرلو: تاں وت آکھو تے ستے پُونیاں دھاگہ اِک کَت کڈھیئے چرکھڑی آپو اپنی چوں

نیہر: وڈا کوئی کرخانے دار متے دھاگہ ساڈا ویاہ کے رنگ رنگ دے سُوٹ جما ویچے

سرلو: (ہسدی اے) اوہدی جنج ایتھے کوئی نہیں چڑھنی- گھر گھر کَھڈّی اے اِتھائیں- پاولِیاں دا پِنڈ جو ہویا

گُلجاری: (گاوندی اے) اساں ہُن پاولیاں

اوڑک ہوئیاں اُتاولیاں

ویہرو: کھڈّی کھڈّی تے چاڑھ کے دھاگہ

کُھل دے پیر چلاونے نیں

ہر ہر بالکڑی نُوں

ہُل پہراوے پوانے نیں

سرلو: (نچدی اے)

جگت اُجاڑوُ شہراں نُوں جھاڑُو پھیر اساں

ترُٹدے انگ1 سئنگ کر2

پرِیتل1 پِنڈ وساونے نیں

(سارے نچ گاوندے نیں)

اساں ہُن پاولیاں

اوڑک ہوئیاں اُتاولیاں……

1- انگ= عُضو، اَورگن- 2- سئنگ کرنا= اورگنائز کرنا-

[مِئیں محمد بخش ورتیا اے سئنگ ہوون سیف الملوک وِچ]

-1 پرِیتل= پریت والے-