ہر ویلے لگنا
اساں تے رُلنا ای اے ہُن ایس ویہارے،
وت اوہ گل باہوڑی
جیہنے رُت پرتا دِتی،
کِیتی کِسے اوہ عالم پنڈت گیانی دی نہ آہی،
گاونیاں ہاں اساں بیٹھیاں قِلعے دی کندھ دے اوہلے
آئی اوہ لنگھدی کھلو گئی اے
چِٹی گُت تے ادھورانے لِیڑے،
آکھنِیاں اساں بہہ جاؤ مائی جی،
گاون مُکاونیاں جاں
ہیک اوہ لاوندی اے:
جِتھے وی ہووو تُساں نی اڑِیو
میں وی اُتھائیں ہونا جے ہُن
دِساں بھاویں کوئی ہور پئی،
گا اوہ اُٹھی تے ٹُر گئی اے